Lucyna Ćwierczakiewiczowa - Nestorka polskich kulinariów

Pochodziła ona z rodziny von Bachmanów, znanej z niepospolitej ekstrawagancji. Była córką wojskowego, ale odebrała jedynie wykształcenie domowe. Po rozstaniu się z pierwszym mężem, obywatelem ziemskim Feliksem Staszewskim, poślubiła inżyniera Stanisława Ćwierczakiewicza.

Znana głównie jako autorka niezwykle popularnych książek kucharskich takich jak: „365 obiadów za pięć złotych”, była osobą, znająca się na prowadzeniu domów i wydawaniu tanich bankietów. W następnych latach opublikowała ona kolejne pozycje: „Poradnika porządku i różnych nowości gospodarskich”, a także „Naukę robienia kwiatów bez pomocy nauczyciela”.

W latach 1865-1894, pani Lucyna prowadziła dział mody i gospodarstwa domowego w tygodniku Bluszcz oraz współpracowała z Kurierem Warszawskim. Po 1870 roku, prowadziła przy ulicy Królewskiej 3 w Warszawie salon, w którym podejmowała gości przyrządzanymi przez siebie daniami i wypiekami.

Od 1875 roku, redagowała popularny kalendarz dla kobiet. Podobnie jak w czasopismach, z którymi współpracowała, publikowała ona w nim liczne porady kulinarne, jak również i porady z zakresu gospodarstwa domowego. Jako zwolenniczka emancypacji kobiet, propagowała ich samodzielną pracę zawodową. W części literackiej kalendarza zamieszczała nowele, opowiadania i jednoaktowe sztuki teatralne. Swoimi felietonami przyczyniła się do odkrycia walorów miasta Zakopane.

Była bardzo popularną postacią ówczesnej Warszawy, bohaterką wielu opowiadań i anegdot, m.in. o jej legendarnej oszczędności, pisano wiele felietonów do gazet, przez które jej nazwisko zostało żartobliwie przekręcone na „Ćwierciakiewiczową". Jednym z najbardziej znanych jej sympatyków był Bolesław Prus.

Ćwierczakiewiczowa posiadała bardzo nowoczesne, jak na swoje czasy, poglądy na kwestie np. higieny, czystości i zdrowia. Dodatkowy walor realizmu i autentyczności jej poradom dodawał fakt odwoływania się do opinii znanych i cenionych warszawskich autorytetów medycznych.

Zmarła dnia 26 lutego 1901 roku w Warszawie. Została pochowana na cmentarzu Ewangelicko – Reformowanym w Warszawie.

EWA MICHAŁOWSKA WALKIEWICZ