Konstancja Bednarzewska - Polska aktorka

Zadebiutowała na deskach teatru petersburskiego, rolą Heleny w przedstawieniu zatytułowanym „Pan Jowialski”. Grała ona wówczas w zespole K. Kamieńskiego, miłującego się w poematach Aleksandra hrabiego Fredry. Jeszcze przed debiutem, Konstancja poślubiła Seweryna Bednarzewskiego, lecz małżeństwo to, bardzo szybko się rozpadło. Zakochana w aktorstwie i literaturze polskiej młoda osóbka, nie była rozumiana przez żądnego pieniędzy i awansów społecznych męża. Nawet jej teściowa, krwiopijcza kobieta bez najmniejszych zahamowań kulturowych, traktowała swą synową jako maszynkę do robienia potrzebnych jej pieniędzy.
 
W sezonach teatralnych, z przełomu lat 1893/1894 Bednarzewska pracowała w Teatrze Miejskim w Krakowie. Następnie przeniosła się ona do Lwowa, gdzie pozostała do roku 1906. Grała również na deskach warszawskich Teatrów Rządowych, a także dała się poznać w poznańskich teatrach Miejskim i Popularnym. W 1913 roku przeniosła się ona na stałe do Krakowa i odtąd, aż do opuszczenia sceny, co miało miejsce w roku 1930, grała w Teatrze Juliusza Słowackiego. Największe artystyczne sukcesy odnosiła grając: Dianę w „Fantazym”, Laurę w „Kordianie”, Salomeę w „Śnie srebrnym Salomei”, Elżbietę w „Don Carlosie”, a także Ofelię w „Hamlecie”.
 
Gdy na ziemiach polskich rozpętała się II wojna światowa, Bednarzewska prowadziła dom otwarty dla ludzi kochających polską muzykę i sztukę. Nieraz do późnych godzin nocnych, trwały spotkania tych, którzy mimo wszelkich zakazów czytali polskie książki i recytowali wiersze. Te spotkania literackie u pani Konstancji, trwały bardzo krótko, gdyż już dnia 11 stycznia 1940 roku, ta wielka miłośniczka rodzimej literatury i sztuki, zmarła nieoczekiwanie na atak serca. Została pochowana na krakowskim Cmentarzu Rakowieckim.



EWA MICHAŁOWSKA WALKIEWICZ