Stanisław Karol Piotr Cyprian Wodzicki - pamiętnikarz, poeta, botanik

Lata dzieciństwa

Lata dzieciństwa spędzał u swej babki w miejscowości Złota. Pierwsze nauki pobierał on na pensji w Krakowie, a następnie uczył się w domu pod kierunkiem pijarów: D. M. Krajewskiego, F. Schwalbena i Francuza ks. Vanille. W roku 1782,Wodzicki podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Lwowskim. Cztery lata później przybył do Lublina, gdzie doglądał procesów toczonych z rodem Wielopolskich o majątek matki i ciotki Franciszki. W roku 1787 dwukrotnie wyjeżdżał do Wiednia.

W czasie Sejmu Czteroletniego regularnie bywał w Warszawie, a w latach 1789–1792 piastował stanowisko komisarza cywilno-wojskowego dla 2 powiatów: sandomierskiego i wiślickiego. Podczas insurekcji kościuszkowskiej, został mianowany ziemiańskim generałem-majorem milicji powiatu sandomierskiego, a w dniu 7 czerwca 1792 roku objął stanowisko komisarza porządkowego sandomierskiego.

W związku małżeńskim

Rok później poślubił hr. Annę Jabłonowską, kasztelankę wiślicką, córkę Rocha Michała i Katarzyny z ks. Ossolińskich. Krótko po śmierci ks. Józefa Poniatowskiego ogłosił dnia 26 grudnia 1813 roku w Krakowie patriotyczne Obwieszczenie, co skutkowało szykanami okupacyjnego zarządcy departamentu krakowskiego, w osobie Pawła Awierina. Po objęciu stanowiska Prezesa Senatu, Wodzicki jawił się ultranacjonalistą, który był zwolennikiem Świętego Przymierza, będąc jednocześnie przywódcą rządzącej wówczas oligarchii arystokratycznej.

Jako senator podpisał w dniu 21 kwietnia 1831 roku, akt detronizacji Mikołaja I Romanowa jako króla Polski.