Klementyna Hoffmanowa - polska prozaiczka

Wielka emancypantka

Była pierwszą Polką utrzymującą się z własnej pracy twórczej i pedagogicznej, a także jedną z pierwszych polskich pisarek piszących utwory dla dzieci i młodzieży. Debiutowała w 1819 roku traktatem moralizatorskim zatytułowanym „Pamiątka po dobrej matce, czyli ostatnie jej rady dla córki”. Wydawała popularne pismo noszące tytuł „Rozrywki dla dzieci”. Jej książki dla dzieci zdobyły szerokie grono odbiorców, w szerokiej gamie kilku pokoleń.

Przede wszystkim ekonomia dla kobiet wyzwolonych

W swoich pracach wyraźnie podnosiła postulat ekonomicznego usamodzielnienia się kobiet. Uważała, że pierwszym krokiem do osiągnięcia przez kobiety niezależności, powinno być zdobycie wykształcenia i przygotowanie do pracy zarobkowej. Równocześnie podzielała tradycyjne poglądy na rolę kobiet, odwołując się do wartości patriotycznych i narodowościowych. W 1826 roku zgłoszono jej kandydaturę do członkostwa w Towarzystwie Przyjaciół Nauk, jednak nie została przyjęta ze względu na płeć. Aż do trzydziestego roku życia, długo jak na standardy swojej epoki, pozostawała niezamężna posługując się nazwiskiem panieńskim. W 1829 roku poślubiła Karola Boromeusza Hoffmana.

Ulubione zajęcie

Pisarstwo było jej głównym i ulubionym zajęciem, ale pracowała również jako inspektorka i wizytatorka pensji żeńskich. Była też wykładowczynią nauki obyczajowej w warszawskim Instytucie Guwernantek. Wśród jej uczennic było grono młodych kobiet, z których część została potem pisarkami i nauczycielkami.

Powstanie listopadowe

W czasie zrywu listopadowego w roku 1830, była ona współtwórczynią i przewodniczącą Związku Dobroczynności Patriotycznej Warszawianek i uczestniczyła w opatrywaniu rannych. Po upadku powstania wraz z mężem wyemigrowali z Polski. Zamieszkali w Paryżu, gdzie ich dom stał się miejscem spotkań polskiej inteligencji emigracyjnej. Klementyna Hoffmanowa w Paryżu działała w Towarzystwie Dobroczynności Dam Polskich i w Towarzystwie Literackim. Przyjaźniła się z Chopinem i Mickiewiczem. Była nazywana „Matką Wielkiej Emigracji”.