Wojciech Kak - polski kawalerzysta

Rodzina
Urodził się w rodzinie bogatych mieszczan jako jedyny syn Władysława Kaka i Jadwigi Morawskiej (Czeszki). Po pierwszym rozbiorze Polski, Wojciech wyjechał z rodzicami do Francji. Tam w roku 1775 rozpoczął edukację, którą ukończył dziesięć lat później. Następnie zaciągnął się on do wojska francuskiego. Trafił do 1 Pułku Lansjerów Królewskich, w którym służył do 1795 roku. Podczas rewolucji francuskiej, jego oddział opowiedział się po stronie rewolucjonistów i w walkach z regularnymi oddziałami francuskimi dosłużył się stopnia wachmistrza.

Cesarz Francuzów u władzy
Po przejęciu władzy przez Napoleona, Wojciech Kak przeszedł do 1 Pułku Kirasjerów Gwardii i brał udział w walkach z Austriakami we Włoszech oraz z Brytyjczykami w Egipcie. Podczas kampanii egipskiej awansował do stopnia porucznika.

Namiastka państwa polskiego
Po utworzeniu Księstwa Warszawskiego, Kak przeszedł do jego 30-tysięcznej armii, i służył w 8 Pułku Ułanów. Po rocznej służbie wyruszył z wojskami napoleońskimi na Moskwę. W 1813 roku brał on udział w bitwie pod Lipskiem, zakończonej klęską Napoleona. Podczas tej bitwy odznaczył się wielkim męstwem i awansował do stopnia rotmistrza. Od 1815 roku, Wojciech Kak służył w armii Królestwa Polskiego. Dokładnie na miesiąc przed wybuchem powstania listopadowego w roku 1830, awansował on do stopnia majora. Podczas powstania brał udział w bitwach pod Wawrem, Olszynką Grochowską i Iganiami. Po upadku powstania przebywał na emigracji w Paryżu. Tam też zmarł na zawał serca.

Ewa Michałowska-Walkiewicz
Dziennik Polonijny
Polska