Rok 2019 Rokiem Unii Lubelskiej

1 lipca 1569 roku podczas obrad sejmu walnego w Lublinie zostało zawarte porozumienie między stanami Korony Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego, które zostało ratyfikowane przez króla Zygmunta II Augusta 4 lipca 1569 roku. W wyniku tego aktu prawa międzynarodowego dotychczasowa unia personalna między Królestwem Korony Polskiej a Wielkim Księstwem Litewskim – ukształtowana na fundamencie Unii w Krewie z 1385 roku oraz Unii w Horodle z 1413 roku – została przekształcona w unię realną. W jej wyniku zostało stworzone państwo federacyjne określane często mianem Rzeczpospolitej Obojga Narodów.

W czasie obrad sejmu walnego w 1569 roku  król Zygmunt II August przeniósł dziedziczne prawa Jagiellonów do tronu litewskiego na Koronę. W wyniku postanowień Unii Lubelskiej wspólny monarcha został jednocześnie królem Polski oraz wielkim księciem litewskim. Wspólne były również herb, parlament, waluta, polityka zagraniczna i obronna, natomiast odrębne dla obu podmiotów pozostały urzędy i dostojeństwa, mające taki sam zakres kompetencji w obu krajach, jak również wojsko i sądownictwo.  

Unia Lubelska stanowi wspaniałe świadectwo mądrości i dalekowzroczności ówczesnych elit tworzących wspólnie potężne państwo federacyjne. Powstało mocarstwo o wielonarodowej, wieloetnicznej, wielokulturowej i wieloreligijnej strukturze społecznej, które – na tle realiów ówczesnej Europy – cechowała tolerancja i pokojowe współistnienie. Rzeczpospolita Obojga Narodów stała się pomostem między zachodnią a wschodnią Europą. Unia Lubelska, ten pokojowy akt światłej woli politycznej oraz bardzo zaawansowanej myśli traktatowej i prawniczej, zawarty w duchu wzajemnego poszanowania narodów i kultur, dobrego sąsiedztwa i nieagresywnego współistnienia, jest wielkim naszym dziedzictwem i wkładem w historię nowożytnej Europy.

Wielka szkoda, że cytowana wyżej uchwała Senatu Rzeczypospolitej Polskiej nie kończy się apelem skierowanym do instytucji państwowych statutowo odpowiedzialnych za upowszechnienie tej wiedzy, organizacji pozarządowych a także do wszystkich Polaków tak w kraju jak i za granicą o godne obchody tej rocznicy. Z przykrością stwierdzam, że w swoich programach działania na rok 2019 Narodowe Centrum Kultury, Biuro Edukacji Narodowej IPN, Instytut Dziedzictwa Narodowego nie ma tej problematyki. 

Mam powody twierdzić , że te obchody mogą być sprowadzone do poziomu obchodów 600 rocznicy Unii Horodelskiej, które miały rangę niższą niż ogólnopolskie dożynki. Moja propozycja aby tegorocznej rocznicy nadać wymiar międzynarodowy nie zyskała akceptacji naszych władz. W zeszłym roku w wyniku wspólnej akcji Naczelnych Dyrekcji Archiwów Polski, Litwy, Łotwy, Białorusi i Ukrainy Akt Unii Lubelskiej został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Proponowałem aby na spotkaniu w dniu 1 lipca 2019 roku Prezydentom tych państw wręczyć kopie tego aktu.  

Inne moje propozycje także nie znalazły zrozumienia u władz, chociaż ich związek z 450 rocznicą Unii Lubelskiej jest niezaprzeczalny. 

Tego państwa już dawno nie ma, ale wiedza o nim jest zawarta w naszych barwach narodowych o czym niestety nie wie prawie 99.9 % Polaków. 

Przypomnę. Nasze biało-czerwone  barwy narodowe zostały ustanowione uchwałą Sejmu Królestwa Polskiego w dniu 7 lutego 1831 roku, która głosiła :

Kokardę narodowa stanowić będą kolory herbu Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego to jest kolor biały z czerwonym.

Jest zatem związek przyczynowo- skutkowy pomiędzy istnieniem  I Rzeczypospolitej a naszymi barwami narodowymi. 

Nie da się godnie uczcić 450 rocznicę Unii Lubelskiej bez ujawnienia prawdy o genezie i symbolice naszych barw narodowych. 

Nie ma nikogo z „korporacji ludzi nauki’ i polityków różnych opcji , którzy by stwierdzili, iż nasze biało-czerwone barwy narodowe tym się różnią od takich samych barw Monaco, Austrii, Danii, Chorwacji, Anglii, Malty, Turcji, czy Japonii bo mają tylko polską symbolikę. Symbolizują one

Tradycje Rzeczypospolitej Obojga Narodów

Państwa, które powstało droga pokojową i przetrwało ponad 400 lat i wytworzyło nową jakość naszego państwa i narodu. To państwo nie było widownią trzydziestoletniej wojny religijnej która przeorała Europę w latach 1618-1648. Nie było widownią ludobójstwa w Wandei we Francji w okresie rewolucji burżuazyjnej, ani rzezi jaka zgotował Nowogrodowi Wielkiemu Iwan IV Groźny.

Od pięciu lat prowadzę na Wyspie Wolin akcję „ Bądź dumny-wywieś flagę” Aby stała się ona ogólnopolską musi odbyć się debata publiczna aby uzyskać pytanie dlaczego ta wiedza nie jest dana Polakom i kto jest temu winny. Ta debata ma dać impuls do pospolitego ruszenia w ubarwieniu naszych miast, wsi i miasteczek na biało-czerwono.

Moje obawy uzasadnia wielość osób i wydarzeń , które zostały uhonorowane Rokiem 2019. I tak Sejm uczcił ,Annę Walentynowicz, Powstania Śląskie, Gustawa Herling-Grudzińskiego, Stanisława Moniuszkę. Senat zaś uznał rok 2019, Rokiem matematyki, Rokiem Ligi Morskiej i Rzecznej, Rokiem Marii Szymanowskiej. Obie izby naszego parlamentu były zgodne w uznaniu roku 2019 Rokiem Unii Lubelskiej. W Sejmie była to inicjatywa posłów PiS. Zadziwia brak wrażliwości patriotycznej posłów PO, PSL i pozostałych posłów.

Prezentowana poniżej mapa przedstawia państwa, które powstały na terenach dawnej Rzeczypospolitej:

Uważam, że nadanie międzynarodowej rangi obchodom 450 rocznicy Unii Lubelskiej przypomni nie tylko Polakom , ale także światu, że ponad 600 lat temu Polacy i Litwini utworzyli w Europie Środkowej państwo kierujące się podobnymi zasadami jak współczesna nam Unia Europejska, której jesteśmy członkiem wraz z Litwą już od 15 lat. Warto więc  wykorzystać fakt wpisania Aktu Unii Lubelskiej na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO 

Pragnę dodać, że uzyskałem zgodę Prezydenta Białorusi Aleksandra Łukaszenki na rewitalizacje zamku w Krewie miejsca w którym zapoczątkowano nasze wspólne dzieje. 

Leszek Rodziewicz
Honorowy Prezes Rodowego
Stowarzyszenia Rodziewiczów

BĄDŹ DUMNY >>>

Międzywodzie dnia 1 stycznia 2019 roku