Tamara de Łempicka - polska malarka

Pochodzenie
Urodziła się jako Maria Gurwik-Górska. Była córką mecenasa Borysa Gurwik-Górskiego,z pochodzenia rosyjskiego Żyda. Jego żoną była Malwina z domu Dekler, pochodząca z zamożnej i wpływowej polskiej rodziny. Od 1907 roku, Tamara zaczęła symulować problemy zdrowotne i szantażem wymuszała coroczne wakacje we Włoszech oraz przeniesienie do szkoły w Lozannie. W trakcie owych wakacji, na które jeździła z babcią, zapoznała się ze sztuką epoki odrodzenia i renesansowych mistrzów, których obrazy oglądała we Florencji, Rzymie i Wenecji. Wpływ tych dzieł jest widoczny w dwóch pierwszych okresach twórczości Łempickiej. Przejawia się on w używanych przez nią czystych kolorach, dokładnym rysunku oraz draperiach i cieniach.

Ślub w Petersburgu
W 1916 roku w Petersburgu, Tamara poślubiła prawnika Tadeusza Łempickiego, który był synem bratanicy Cypriana Kamila Norwida. W dniu 16 września 1916 roku, Tamara urodziła córkę, Marie-Christine Łempicką, w późniejszych latach znaną jako Kizette de Lempicka-Foxhall. Podczas rewolucji październikowej, Tadeusz Łempicki został aresztowany przez władzę bolszewicką. By uwolnić męża, Łempicka musiała spędzić noc ze szwedzkim konsulem, który następnie pomógł jej uciec z Rosji. Małżonkowie spotkali się ponownie w Kopenhadze, ale zamieszkali w Paryżu. Łempicki mimo wszelkich starań nie mógł utrzymać rodziny, ze względu na trwającą po pobycie w więzieniu traumę. W związku z tym, Tamara Łempicka zaczęła malować w celach zarobkowych. Pomimo twierdzeń Tamary Łempickiej, iż w kwestii warsztatu jest samoukiem, to trzeba podkreślić, iż przez krótki okres uczęszczała do pracowni kubistycznego malarza, Andre Lhote.

Pierwsza wystawa
Pierwszy raz jej obrazy zostały wystawione w 1922 roku, przez Salon d Automne, dzięki siostrze artystki, Adriannie. Ona to, zasiadała w komisji dopuszczającej obrazy na wystawę. Malarstwo Łempickiej spotkało się z pozytywnym odbiorem, a ona sama wkrótce stała się sławna jako portrecistka Tamara de Lempicka. Okres jej twórczości to czas, w którym powstały wyidealizowane portrety i akty o lekko kubicznych formach i nasyconych barwach. Z tego okresu też pochodzi jej autoportret „Tamara w zielonym Bugatti”, przeznaczony na okładkę czasopisma francuskiego Die Dame i uważany jest za jeden z typowych obrazów art deco.

Jej życie prywatne
Była ona ze swoich licznych romansów (była biseksualna). W związku z jej rozwiązłym życiem, Tadeusz Łempicki w roku 1927 rozstał się z nią i powrócił do Warszawy, żeniąc się z Ireną Spiess. Kilka lat po rozwodzie artystka zaczęła chorować na depresję. Na początku II wojny światowej, Tamara przeniosła się do Kalifornii z drugim mężem, austriackim baronem Raoulem Kuffnerem. W 1943 roku, przeprowadzili się do Nowego Jorku, gdzie malarka kontynuowała twórczość artystyczną w swoim charakterystycznym stylu. Prasa amerykańska nie traktowała jej jednak poważnie, skupiając się głównie na tworzonej przez nią samą wokół siebie historii. Po śmierci barona Kuffnera, która nastąpiła w 1962 roku, Tamara przeniosła się do Teksasu. Jej nowe dzieła nie zostały dobrze przyjęte, przez co artystka zrezygnowała z wystawiania swoich prac. W 1978 roku, przeniosła się do Cuernavaca. Zmarła tam podczas snu 19 marca 1980 roku. Na własne życzenie jej ciało zostało skremowane, a prochy rozrzucone z helikoptera nad wulkanem Popocatepetl.

Ewa Michałowska-Walkiewicz
Dziennik Polonijny
Polska