Zygmunt Padlewski - polski działacz niepodległościowy

Przyszedł na świat
Urodził się w majątku Czerniawka Mała w powiecie berdyczowskim. Był synem Władysława powstańca listopadowego i Judyty z Potockich. Uczył się w Korpusie Kadetów w Brześciu nad Bugiem, a następnie nauki pobierał w Petersburgu. Z czasem był on Absolwentem Akademii Artylerii w Petersburgu. Był on także członkiem petersburskiego tajnego Koła Oficerskiego Zygmunta Sierakowskiego. 

Pobyt we Francji
W roku 1861, wyjechał on do Francji, gdzie był prezesem paryskiego Towarzystwa Młodzieży Polskiej. Należał on wówczas do wykładowców Polskiej Szkoły Wojskowej w Genui we Włoszech.

W kraju
Po powrocie do kraju od roku 1862, Padlewski należał do lewicy czyli stronnictwa czerwonych, był członkiem Komitetu Narodowego Centralnego i jednym z głównych inspiratorów wybuchu powstania. Dążył do współdziałania rewolucjonistów polskich i rosyjskich, prowadząc z nimi rozmowy w Londynie i Petersburgu. Po wybuchu powstania, od stycznia 1863 roku, był on naczelnikiem miasta Warszawa oraz naczelnikiem powstania w guberni płockiej. Oddział jego nie zdołał jednak zdobyć Płocka, gdyż poniósł porażkę pod Słominem i Unieckiem w dniu 28 stycznia 1863 roku, następnie pod Myszeńcem, Drążdżewem i Radzanowem został znacznie rozbity. Padlewski został aresztowany przez władze rosyjskie dnia 21 kwietnia pod Borzyminem, a następnie skazany na karę śmierci w dniu 15 maja 1863 roku. Tego dnia właśnie został on rozstrzelany za rogatkami płońskimi w Płocku. Warto jest nadmienić, iż został on odznaczony Gwiazdą Wytrwałości.

Ewa Michałowska-Walkiewicz
Dziennik Polonijny
Polska