Muzeum Hymnu Narodowego

Pierwotny budynek wspomnianego dworu, zbudowany został przez rodzinę Gleissen - Doręgowskich na początku osiemnastego stulecia. W latach 1741 – 1772, kiedy to Będomin był już w posiadaniu rodu Wybickich, został on dokładnie przebudowany i zmodernizowany. Z tego czasu pochodzi istniejąca do dziś parterowa część dworu, zwana też często gościnną. W 1906 roku, gdy właścicielami Będomina była już rodzina Dahlweid, wschodnia część dworu spłonęła, toteż w krótkim czasie wymagała ona odbudowy i diametralnej przeróbki. Budynek radykalnie przebudowano w 1912 roku, nadając mu formę dwukondygnacyjnej budowli, przykrytej polskim łamanym, czterospadowym dachem. W latach 1977-78, w dworku przeprowadzono gruntowną renowację i zaadaptowano go na muzeum hymnu państwowego. W ramach prac remontowo- budowlanych, budynkowi przywrócono wygląd z II połowy osiemnastego wieku, czyli czasów jego świetności. Wszystkim pomieszczeniom, nadano stylowy wystrój i wyposażono je zgodnie z tradycją polskich dworków szlacheckich. Muzeum Hymnu Narodowego, jest prawdopodobnie jedyną tego rodzaju placówką na świecie. Gromadzone są w nim pamiątki po twórcy polskiego hymnu, czyli Józefie Wybickim i wybitnych postaciach z jego epoki. Zebrane dokumenty dotyczące historii Mazurka Dąbrowskiego, a także elementy wyposażenia dworu z XVIII i początku XIX wieku, dokładnie oddają tchnienie minionej epoki. W zbiorach muzealnych, znajdują się meble, dywany, zegary, obrazy, kilimy o tematyce historyczno- patriotycznej. Na wyposażeniu tego muzeum, znajduje się także stara broń palna, broń biała, a także biżuteria patriotyczna z okresu powstań narodowych. W murach tego muzeum, nie brakuje też pamiątkowych medali, telegramów, kart pocztowych, dzieł literackich i plastycznych inspirowanych Pieśnią Legionów Dąbrowskiego. Najcenniejszą kolekcją tego Muzeum, są muzykalia patriotyczne. Tworzą je śpiewniki i nuty polskich pieśni (w tym nuty i tekst Mazurka Dąbrowskiego wydane we Francji w 1826 roku, zarówno w języku polskim jak i francuskim) oraz dwie trawestacje hymnu wydane w Niemczech w XIX wieku. W muzeum tym, jako cenne eksponaty znajdują się też najstarsze płyty gramofonowe z nagraniami polskich pieśni hymnicznych, takich jak Rota Marii Konopnickiej, Boże coś Polskę Alojzego Felińskiego, czy też Warszawianka Witolda Święcickiego. Znaczącymi zbiorami muzealnymi są też stare gramofony z początku XX wieku (w tym unikatowy gramofon miniaturowy i dwie miniaturowe płyty z nagraniem naszego hymnu). Zatem widzimy, jak warto jest odwiedzić muzeum, przesycone na wskroś polskością i patriotyzmem.

EWA MICHAŁOWSKA WALKIEWICZ