Maciej Bogusz Zygmunt Stęczyński

W rodzinie ogrodnika
Maciej Stęczyński, przyszedł na świat w rodzinie ogrodnika. Młodość spędził on w  Krośnie, gdzie uczył się rysunku u malarza Marynowskiego. Oprócz rysowania, zawsze fascynowały Macieja piesze wędrówki. Pierwsze samotne wędrówki, rozpoczął w polskie góry w 1833 roku. Uczestniczył on w tym czasie w konspiracji galicyjskiej, współpracując m.in. z Sewerynem Goszczyńskim. W latach 1837–1838 pracował jako litograf we Lwowie, zaś zimą mieszkał i pracował on w Stróżach.

Okres rzezi galicyjskiej
21 lutego 1846 roku, w czasie rzezi galicyjskiej został napadnięty, mocno pobity, a następnie aresztowany przez chłopów. Podobno przekazując im niemałą gotówkę, udało się Maciejowi wydostać z niewoli i uciec na Litwę. Tam też, był on mocno zaangażowany w wydarzenia Wiosny Ludów.

Rękopis Stęczyńskiego
W rękopisie swoim, Maciej Stęczyński pozostawił wspomnienia ze swoich podróży, które odbyły się między innymi po Tatrach, Beskidach, Podtatrzu, Pieninach, Orawie i Serbii, Siedmiogrodzie i Chorwacji. Wszystkie te rejony, Stęczyński zwiedzał, rysował i opisywał. Był on bardzo często pierwszym i jedynym dziewiętnastowiecznym piewcą ich piękna i twórcą ich widoków, mających dużą wartość dokumentalną. Rysunki te, zawarte są w takich albumach jak Okolice Galicji, Pamiątka malownicza i poemat Tatry w dwudziestu czterech obrazach. Do chwili obecnej, rysunki Macieja Stęczyńskiego są wykorzystywane jako źródło materiałowo- ikonograficzne. Wykonał też unikatową serię rycin z pełną panoramą widoku z Kopca Kościuszki w Krakowie, co miało miejsce w roku 1852. Jego dorobek artystyczny, często porównywany jest z pracami Napoleona Ordy, sławnego rysownika krajowidoków.

Znawca Tatr
W dziewiętnastym stuleciu, doceniony on został jako najlepszy polski znawca Tatr, swoje wędrówki często uskuteczniał on jedynie o chlebie i wodzie, gdyż większość ze swoich dochodów, przeznaczał na sprzęt podróżniczy. Pracował on też ciężko w okresach zimowych, aby móc w okresie od wczesnej wiosny do jesieni wędrować z notatnikiem i szkicownikiem, uwieczniając piękno górskich okolic. Przewodnikiem Stęczyńskiego po polskich górach, był Józef Bigos góral, doskonały znawca Tatr i okolic, pochodzący prawdopodobnie z Bukowiny.

Utwory Stęczyńskiego
Utwory Macieja Stęczyńskiego, mimo że stanowią tak zwaną średniówkę z rymami, są źródłem wielu informacji geograficznych i folklorystycznych. real6 Pisał on też karkonoskie legendy o Rzepoliczu, później przetłumaczonego jako Liczyrzepa.

Lata w Krakowie
Od 1859 roku, Stęczyński mieszkał w Krakowie. Pod koniec życia żył w nędzy, utrzymywał się jedynie z okazjonalnych datków. Zmarł na gruźlicę w swoim mieszkaniu, przydzielonym mu przez władze miasta Krakowa. Pochowany został na cmentarzu Rakowickim.
 

Ewa Michałowska-Walkiewicz
Dziennik Polonijny
Polska