Ignacy Skowron - obrońca Westerplatte-Gdańsk

Rodzina
Był on synem Jana i Klary z Rudników. Miał dwóch braci i siostrę. Skończył jedynie trzy oddziały szkoły powszechnej w pobliskiej Pierzchnicy. Przed powołaniem do wojska, służył dorywczo w gospodarstwach rolnych, a od 1936 roku pracował w młynie „Kłos” koło Kadzielni.

Służba wojskowa
Służbę wojskową, Ignacy Skowron odbywał w latach 1938–1939 w 4 Pułku Piechoty Legionowej w Kielcach. We wrześniu 1938 roku, oddelegowany został do szkoły podoficerskiej na Bukówce. Stamtąd też, przybył dnia 31 marca 1939 roku jako starszy legionista na Westerplatte. W dniu 20 maja 1939 roku, został on awansowany do stopnia kaprala.

Wybuch wojny
W czasie obrony Westerplatte, walczył w wartowni nr 2. Po poddaniu się dnia 7 września 1939 z rozkazu majora Sucharskiego, trafił wraz z całym oddziałem do niewoli. Z niewoli jenieckiej ze Stalagu IA w Królewcu, został zwolniony dnia 5 listopada 1940 roku z powodu choroby. Zamieszkał zatem wraz z żoną i dzieckiem w Radkowicach koło Chęcin, pracując w gospodarstwie teściów. W dniu 15 października 1941 roku, podjął pracę w kolejnictwie jako robotnik fizyczny.

Konspiracja
Rozpoczął on jednocześnie działalność konspiracyjną, najpierw w ZWZ a następnie w AK. Informował o transportach niemieckich i przemieszczaniu się wojska niemieckiego.

Lata powojenne
Po wojnie, Ignacy Skowron zamieszkał w bloku kolejowym w Nidzie. Zmarł w wieku 97 lat. Uroczystości pogrzebowe odbyły się dnia 8 sierpnia 2012 roku, w kościele parafialnym w Brzezinach.

Ewa Michałowska-Walkiewicz
Dziennik Polonijny
Polska