Aleksandra Zagórska, urodziła się dnia 24 kwietnia 1884 roku w Lublinie. Zmarła natomiast dnia 14 kwietnia 1965 roku w Warszawie. Zapisała się ona w historii Polski jako podpułkownik Wojska Polskiego żołnierz i organizatorka Ochotniczej Legii Kobiet.
Pochodzenie pani Aleksandry
Urodziła się ona, w rodzinie Lubicz-Radzimińskich. Była córką Antoniego i Flory z domu Dzięciołowskiej. Dzieciństwo, pani Aleksandra spędziła w Sandomierzu. Od roku 1894, uczyła się ona w progimnazjum w Zamościu, a po jego zakończeniu, nauki pobierała w Gimnazjum w Radomiu. Tutaj właśnie zetknęła się z ruchem patriotycznym młodzieży, która kolportowała odezwy PPS. Od 1904 roku, Aleksandra studiowała na Uniwersytecie Jagiellońskim. W Krakowie podjęła współpracę z PPS, kierowaną wówczas przez Ksawerego Praussa.
Dwa lata później
W 1906 roku, Aleksandra założyła wspólnie z Czesławem Świrskim, wytwórnię materiałów wybuchowych, w której produkowano ładunki detonacyjne, wykorzystywane w różnych akcjach organizowanych przez polskich patriotów. W listopadzie 1906 roku, Aleksandra uległa zatruciu wyziewami związków rtęciowych, potrzebnych do produkcji bomb. Z tego powodu przebywała kilka tygodni w kurorcie w Zakopanem. W lipcu 1907 roku, Aleksandra uczestniczyła w nieudanym zamachu na pociąg, wiozący żołnierzy pułku wołyńskiego. W marcu 1908 roku, została aresztowana i osadzona na Pawiaku, za działalność antycarską.
Proces i służba Polsce
W trakcie procesu, pani Aleksandra została szybko uwolniona od wszelkich zarzutów i tymczasowo zwolniona. Jednak zagrożona dalszym aresztowaniem, zbiegła do Galicji. Ale i tam nie pozostawała bezczynna. Przewoziła broń i wydawnictwa PPS, do Królestwa. W 1911 roku, wstąpiła do Związku Walki Czynnej, a także do Związku Strzeleckiego we Lwowie. Była ona organizatorką korpusu wojskowego kobiet, gdzie uczyła jego członkinie posługiwania się bronią. W okresie I wojny światowej, była organizatorką kobiecej służby wywiadowczej.
Służąc Polsce w stopniu majora
W stopniu majora, wzięła udział w obronie Lwowa, a już dnia 4 listopada 1918 roku, zorganizowała kobiecą organizację paramilitarną pod nazwą Ochotnicza Legia Kobiet. Ochotniczki z tej formacji czynnie, brały udział w walkach w czasie wojny polsko- bolszewickiej. Na tej wojnie, Aleksandra dosłużyła się stopnia podpułkownika.
W 1921 roku
Z dniem 1 października 1921 roku, na własną prośbę, została zwolniona z czynnej służby wojskowej. Zamieszkała ona w Kobierzynie. zaś od 1927 roku we Lwowie, gdzie jej mąż kierował szpitalami psychiatrycznymi. Po śmierci męża, przeniosła się Radości, gdzie podjęła pracę w Warszawskiej Radzie Szkolnej organizując kolonie dla dzieci. W 1928 roku, zorganizowała ona Związek Legionistek Polskich, pełniąc do 1939 funkcję prezesa. W trakcie okupacji hitlerowskiej brała udział w konspiracji piłsudczykowskiego Komitetu Organizacji Niepodległościowych. Po wojnie, mieszkała w Zakopanem pod nazwiskiem Bednarz., aby nie narazić się komunistycznej władzy.
Gdy zbliża się rocznica bitwy polsko- bolszewickiej zwanej potocznie Cudem nad Wisłą, warto jest przypomnieć naszym czytelnikom tę wyjątkową postać pani Aleksandry Zagórskiej.
Ewa Michałowska-Walkiewicz
Dziennik Polonijny
Polska
KATALOG FIRM W INTERNECIE
