Bogumił Kobiela - aktor, legenda polskiej komedii

Praca z Fedorowiczem
Również w Gdańsku, Kobiela był współzałożycielem, wraz z Jackiem Fedorowiczem, słynnego teatrzyku BIM-BOM, który śmiało atakował głupotę i arogancję ówczesnej władzy. W latach 1955-1958, Bogumił Kobiela został oficjalnie oddelegowany przez gdański teatr do pracy w teatrzyku BIM-BOM, który szybko stał się legendą i mitem tamtego pokolenia. W roku 1961, Kobiela przeniósł się z Gdańska do Warszawy. Tam występował w Teatrze Ateneum, gdzie zagrał między innymi w spektaklu „Kram z piosenkami” Leona Schillera. „Czy pani kogoś szuka” Miszy Strachockiego oraz „Żabusia” Gabrieli Zapolskiej.

W telewizji
Od 1962 roku, realizował on wraz z Jerzym Gruzą i Jackiem Fedorowiczem cykliczny program telewizyjny z udziałem publiczności, noszący tytuł „Poznajmy się", gdzie sam zagrał z powodzeniem rolę Szefa. W filmie debiutował w 1953 roku, rolą Grzesia w „Trzech opowieściach” Konrada Nałęckiego, a rola ta pokazała zupełnie nowe oblicze aktora. Pierwszą większą rolę porucznika Dębskiego, zagrał Kobiela w filmie zatytułowanym „Eroika” Andrzeja Munka. W rok później aktor wystąpił w filmie Andrzeja Wajdy, kreując postać Drewnowskiego w filmie „Popiół i diament”.

W 1960 roku, Kobiela zagrał swoją życiową rolę wcielając się w postać niejakiego Piszczyka w „Zezowatym szczęściu” Andrzeja Munka. Film ten, przyjęto jako sensację artystyczną, ponieważ rola Piszczyka, napisana była specjalnie dla Kobieli. Bez niego, ten film byłby może tylko dydaktyczną satyrą na ludzi bez własnego oblicza. Aktor pokazywał tą rolą, człowieka uwikłanego w nieprawdę i tę nieprawdę demaskował. Jako bohater chce przybrać formę, w której inni by go akceptowali. Chce być on taki jak inni, ale nękający go pech sprawia, że zostaje wyśmiany.

Ludzki los lat komunistycznych
Dzięki grze Kobieli, który potrafił stworzyć karykaturalną wizję ludzkiego losu, przemawiał on do publiczności z niezwykłą siłą. Niestety, aktor już nigdy nie dostał propozycji na miarę Piszczyka. Zdążył on zagrać jeszcze w swoim młodym życiu trzy główne role, a mianowicie: dziennikarza w komedii kryminalnej „Kryptonim nektar”, lekarza w komedii „Człowiek z M-3” oraz rajdowca w telewizyjnym filmie na podstawie powieści Stanisława Lema pod tytułem „Przekładaniec”. Ciekawą i zabawną postać, Kobiela stworzył w filmie Wojciecha Hasa, zatytułowanym „Rękopis znaleziony w Saragossie”. Jako kawaler Toledo, był on jeszcze inną wersją człowieka skrywającego się za różnymi maskami. Ostatnią wielką rolę, Bogumił Kobiela zagrał w sztuce telewizyjnej „Mieszczanin szlachcicem” Moliera. W której to reżyser Jerzy Gruza podjął się realizacji spektaklu właśnie z myślą o nim, jako o panu Jouradin.

Ten wielki aktor, który jak mawiał Jerzy Gruza, …właściwie mógł zagrać wszystko…zginął tragicznie, prowadząc biały samochód marki BMW, w Buszkowie pod Koronowem. Pochowany został w Tenczynku pod Krakowem, jako niezapomniana legenda polskiego filmu.

Ewa Michałowska-Walkiewicz
Dziennik Polonijny
Polska