Żuawi śmierci - Dziennik Polonijny w Opatowie

Znaczenie słowa żuaw

Nazwa „żuaw” pochodzi od słowa arabskiego dotyczącego walecznego szczepu Kabylów. Nazwa żuawi śmierci wzięła swoją nazwę od słów składanej przysięgi, że nigdy się oni nie cofną ani nie poddadzą. Mogli oni jedynie zwyciężyć albo zginąć z ręki wroga.

Francuski komendant

Pod surową komendą Rochebrune’a, żuawi stali się doborową formacją waleczną, w której szczególnie zarysowany był „ bojowy duch oddziału”. Wyrażał się on w ogromnej wprost dyscyplinie, w odmiennym jednolitym umundurowaniu oraz w niecodziennych ceremoniałach przyjęcia do żuawów nowych członków. Nosili oni koszule z surowego jedwabiu. Na tę koszulę nałożona była płócienna bielizna, a na nią nałożona była kamizela z łosiowej skóry.

Na płócienny tok

Na ten płócienny tok, obowiązkowo zakładano mundur oddziału charakteryzujący się czarną sukienną kamizelkę z naszywanym dużym białym krzyżem, surdut szyty z czarnego sukna nie mający kołnierza, a także sięgające do kostek czarne sukienne bufiaste spodnie. Takie umundurowanie wykończone było wysokimi butami z cholewami, szalik czarno-biały owinięty na szyi, który był obszyty białym barankiem. Do tego żuaw musiał założyć czerwony fez z czarnym kutasikiem.

Ubiór oficera

Oficerowie nosili zawsze krótsze od surdutów czarne sukienne kurtki i oczywiście były one bez kołnierza. Kurtki te nosiły nazwę „żuawek”. Fezy ich były obszyte siwym barankiem, które ozdobiono dodatkowo polską kokardą z orłem. W celu ochrony tego kosztownego ubioru, żołnierze zakładali sobie specjalne guńki, czyli innymi słowy ciepłe odzienie wierzchnie szyte z brązowego sukna.

Żuawi umundurowani w ten sposób walczyli w bitwach pod Krzykawką, pod Miechowem i w szeregach bodzentyńskich. Gdy szli oni do szturmu zawsze krzyczeli ...”W Imię Boże”... Sztandar dla oddziału żuawów na Podlasiu, został ofiarowany przez hrabinę Muszyńską, posiadał on wizerunek Matki Boskiej i wiersz polskiego poety Wincentego Pola.

...Boże Ojców! wielki Panie! Bądź pochwalon na zaranie! I z południa i z nieszporu, Wielka chwała Twego dworu...