Lata dwudzieste i lata trzydzieste - Dziennik Polonijny na nadwiślańskiej wystawie

Kabarety

Powstawały w tym właśnie czasie kabarety, kawiarnie literackie, zawiązywały się też grupy artystów wszelkich zainteresowań, a wszędzie tam brylowała pięknie wystrojona kobieta. Artyści urządzali sobie wieczory literackie z zaproszeniem gości na odczyty na przykład wierszy, a co najważniejsze sztuka w każdej postaci wychodziła na ulicę. Rozwijała się też w sposób znaczny
prasa. Międzywojnie to czas rewolucji i postępu. Wtedy to powstawały wielkie odkrycia naukowe , a społeczeństwo demokratyzowało się z uwzględnieniem roli kobiet.

Kobiety na piedestał świata

W roku 1921, moda kobiet przeżyła prawdziwą reformację. W sukniach, które wówczas nosiły panie, talia ostatecznie ulokowała się na biodrach. A wygląd sukienki przybierał workowatego kształtu. Był to zwiastun nowej dekady. W niej to kobieta zamiast podkreślać swoje naturalne wdzięki, maskowała je w różny sposób.

Chłopczyca

.Ostatecznie sylwetka kobiety tego czasu, przybierała wygląd „chłopczycy”. Kobieta już wtedy poszła do pracy, nauczyła się jeździć autem, a także wdziała na siebie spodnie i marynarkę. Sukienka takiej kobiety nie była już długa, ale sięgała ledwie za kolano, odsłaniając nogi. Dekolty, wycinane były w kształty geometryczne, z tyłu pojawiły się również rozporki zwyczajowo nazwane „wabikami”, a noszona przez panie biżuteria była bardzo długa. To wszystko dawało efekt, szczupłej sylwetki.

A na głowie hełm

Całość kobiecego stroju, uzupełniał charakterystyczny kapelusik w kształcie hełmu. Miał on maksymalnie głęboką główką i malutkie rondko. Krótka fryzura, maleńka torebka i papieros w długiej lufce, nadawał szczególnego szyku kobiecie okresu międzywojennego.

Redakcja Dziennika Polonijnego wybrała się do Kazimierza Dolnego nad Wisłą, gdzie miała okazję zobaczyć strój kobiety okresu międzywojnia.