Kazimierz Grudzielski - polski działacz niepodległościowy

Rodzina

Urodził się w rodzinie Wojciecha Grudzielskiego, administratora ziemskiego. Jego matką była pani Alfonsyna de Morin. Kazimierz ukończył poznańskie gimnazjum, a następnie wstąpił do uczelni wojskowej. Od 1878 był żołnierzem zawodowym w armii niemieckiej. W armii tej w roku 1880, mianowany został podporucznikiem.

Mobilizacja

W 1914 roku Grudzielski, już jako podpułkownik otrzymał rozkaz mobilizacji straży granicznej w obwodzie Monschau, tuż przy granicy belgijskiej. W dniu 2 września 1917 roku, przeszedł w stan spoczynku i zamieszkał w Polsce. Miastem jego zamieszkania był Opieszyn na Wielkopolsce.

W landracie

Dnia 12 listopada 1918 roku, Powiatowa Rada Ludowa powierzyła mu funkcję polskiego kontrolera przy wrzesińskim landracie. Po wybuchu powstania wielkopolskiego, został on mianowany komendantem Straży Ludowej na powiat wrzesiński. Jednocześnie Kazimierz Grudzielski został dowódcą odcinka północno-wschodniego w Poznaniu, a także dowódcą II Okręgu Wojskowego. Kierował on działaniami polskich powstańców pod Szubinem.

Wyzwolenie mamy dzięki niemu

Właśnie Kazimierz Grudzielski doprowadził do wyzwolenia południowo-wschodniej Wielkopolski z rąk niemieckich. W połowie stycznia 1919 roku, zdołał utrzymać te tereny w czasie ofensywy niemieckiej.

Jako dowódca

W marcu 1919 roku, Grudzielski objął dowództwo 2 Dywizji Strzelców Wielkopolskich. Dnia 11 marca 1919 roku, na wniosek głównodowodzącego Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej, mianowano go generałem podporucznikiem. Już dnia 6 października 1919 roku, został przyjęty do Wojska Polskiego.

Rok 1920

W dniu 1 maja 1920 roku, został zatwierdzony w stopniu generała podporucznika, w grupie oficerów byłej armii niemieckiej. Dnia 3 stycznia 1921 roku, Grudzielski został mianowany generałem porucznikiem.

Kazimierz Grudzielski był żonaty od 1901 z Wandą Zofią Joanną Dobrogoyską. Małżeństwo było bezdzietne.