Jan Józef Dutkiewicz - polski malarz

Rodzina

Jan był synem Kazimierza i Magdaleny z Ziółkowskich. Pierwsze nauki odebrał w poznańskim Gimnazjum Marii Magdaleny. Po ukończeniu szkoły, wyjechał do Berlina, gdzie został przyjęty do Akademii Sztuk Pięknych. Tam rozpoczął naukę na wydziale malarstwa pod kierunkiem profesora Dählinga.

Wyprawa do Monachium

Po studiach, Dutkiewicz udał się do Monachium i na tamtejszej akademii studiował malarstwo. Stamtąd wyjechał do Rzymu, gdzie zaprzyjaźnił się z Romanem Postempskim. W tym czasie powstał szereg obrazów Dutkiewicza, które zadecydowały o zamiłowaniu artysty do portretu. Dutkiewicz malował z modeli, zarówno żywych jak i z martwej natury.

Służba w wojsku

Po powrocie do Poznania, został Dutkiewicz zaciągnięty do wojska. Miał on szczególne traktowanie u władz wojskowych, które pozwolili mu udzielać lekcji rysunków w wyższych szkołach żeńskich. Rok 1848, czyli rok powstania wielkopolskiego, źle się zaznaczył w karierze artystycznej Jana Józefa Dutkiewicza. Jako gorący patriota stracił posadę nauczyciela rysunków w Poznaniu i wyjechał do majątku Radolińskich w Jarocinie. Zarzuciwszy malarstwo, gospodarował na roli aby zarobić na chleb.

Za przekonania polityczne

Po stracie majątku za przekonania polityczne, Jan przyjął posadę kasjera w Granówku. W tym czasie powrócił do malarstwa. Swoje dzieła wysyłał na różne wystawy krajowe i zagraniczne. Zdobywał tam różne medale i dyplomy. Ostatnie lata życia Jan Dutkiewicz spędza u syna Mieczysława w Inowrocławiu. Tutaj namalował on swój autoportret.