Feliks Bernatowicz - polski powieściopisarz

Rodzina

Urodził się jako syn Jakuba, rotmistrza województwa trockiego. Jego matką była Wiktoria z Baranowiczów. Dzieciństwo spędził w Opuszatej, małej miejscowości koło Mariampola. Do szkoły uczęszczał w Wilnie. Po śmierci swego ojca został wysłany przez stryja Tomasza, który był stolnikiem na witebszczyźnie, do Liceum Krzemienieckiego.

Mijają lata...

Z biegiem lat, Feliks dostał się na dwór Czartoryskich w Sieniawie. Pracował tam jako sekretarz księcia generała ziem podolskich. Na jego zlecenie odbywał liczne podróże, zwiedzając m.in. Wiedeń, Monachium, a nawet Drezno. Po śmierci księcia Adama Czartoryskiego, Feliks Bernatowicz przeprowadził się wraz z dworem Czartoryskich do Puław. Tutaj Bernatowicz był bibliotekarzem.

W wyniku badań etnograficznych

W związku prowadzonymi przez siebie amatorskimi badaniami etnograficznymi, Feliks Bernatowicz odwiedził Litwę. W wyniku tej podróży powstała powieść zatytułowana „Pojata, córka .Lezdejki”. W roku 1831, Bernatowicz przybył do Warszawy, a rok później objął redakcję rządowego „Dziennika Powszechnego". W roku 1833 wyjechał ponownie do Drezna, skąd wyruszył do Francji. W drodze powrotnej zawitał na krótko do Poznania, a następnie wrócił do Warszawy. Zmarł w Łomży, w tamtejszym szpitalu.