Ród Blochów herbu Ogończyk wywodzi się z Turzy Małej w ziemi dobrzyńskiej. Osadzony tam został przez wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego, Winrycha von Kniprode, na zasadzie lennej, w roku 1354. Wtedy to jeszcze, herbem rodziny, oryginalnie pochodzącej od rycerza Daso Blocha de Ennigo, założyciela niemieckiego rodu Dassonidów z Holsztyna, były Trzy Skrzydła Orle. Rodzina ta przeniosła się w połowie XII wieku na Pomorze Gdańskie, w okolice Stargardu, gdzie wydała kilkunastu wybitnych przedstawicieli.
Pierwszym znanym z imienia i nazwiska protoplastą rodziny, pieczętującej się już Ogończykiem, był Piotr Bloch z Turzy Małej. Według herbarza Bonieckiego, urodził się w 1380 roku, a już w roku 1400, był stolnikiem dobrzyńskim. Od samego początku, a odwrotnie niż wielu ze szlachty polskiej z dobrzyńskiego, opowiedział się za powrotem tej ziemi do Polski i energicznie wspierał wysiłki króla Władysława Jagiełły w tym kierunku.
Po wykupieniu ziemi dobrzyńskiej od Krzyżaków w 1405 roku, Władysław Jagiełło wymienił wielu nieprzychylnych sobie urzędników ziemskich, a w roku 1409, mianował Piotra Blocha chorążym dobrzyńskim na miejsce Jakuba z Kuczborka h. Ogończyk. Wierność Piotra Blocha do Polski została srogo przetestowana gdy bronił dobrzyńskiego przed najazdem Zakonu na tą ziemię w 1409-1410. (Najazd ten zapoczątkował tzw. Wielką Wojnę). Po stronie Zakonu walczył bowiem jego rodzony brat, Jancke Bloch z Turzy. Wstąpił do Zakonu w 1404 roku, i występuje na liście wójta zakonnego Baldewina Stalsa do wielkiego mistrza Ulryka von Jungingen, jako jeden z doborowych rycerzy przedchorągiewnych tzw. "milites antesignani", który zginął przy oblężeniu Dobrzynia nad Wisłą, zdobywszy przedtem dwie chorągwie polskie.
W lipcu 1410 roku, Piotr Bloch z Turzy, z racji piastowanego urzędu ziemskiego, poprowadził całą chorągiew dobrzyńską do bitwy pod Grunwaldem. Spisał się chyba dobrze, bo tuż po bitwie król Jagiełło nadał mu, za zasługi "pro servitiis contra Crucigeros", dwie królewszczyzny koło Gniewkowa w ziemi dobrzyńskiej: Buczkowo i Wielawieś ("Wyelowesz Blochonis"). Królewszczyzny te, (wraz z uzyskanymi od króla Jana Olbrachta za wyprawę bukowińską, królewszczyznami Chrząstowo i Osiek) będą w posiadaniu Blochów aż do 1534 roku, kiedy to kasztelan lędzki i wojewoda inowrocławski, Janusz Latalski, uzyskał konsens króla Zygmunta Starego na wykupienie ich z rąk spadkobierców zmarłego rok wcześniej kasztelana dobrzyńskiego, Jana Blocha z Kamienicy, wnuka Piotra Blocha z Turzy.
Bitwa pod Grunwaldem musiała w jakiś sposób zbliżyć Piotra Blocha do króla Jagiełły, bo wielokrotnie jeszcze w przyszłości, król ten będzie okazywać mu dużo przychylności, często będąc jego gościem na kasztelu w Buczkowie. (Do dzisiaj można na tym grodzisku, który jest obecnie rezerwatem przyrody, podziwiać potężny "Dąb Jagiełły", zwany też "Dębem Rzeczypospolitej", pod którym spoczywał król). Kolejnym takim objawem było mianowanie Piotra Blocha w 1415 roku, namiestnikiem królewskim we Lwowie, gdzie dozorował nad pracami fortalicznymi miasta, między innymi przy słynnej Bramie Halickiej.
W tym samym roku, Piotr Bloch, piszący się już z Buczkowa i Turzy, staje się sędzią ziemskim dobrzyńskim, na którym to urzędzie pozostanie do śmierci po roku 1426, wymieniająć na nim Trojana z Ostrowitego herbu Dołęga, który do końca już pozostanie podsędkiem przy Piotrze Blochu. W różnych archiwach zachowało sie sporo wyroków sądowych, sygnowanych przez obu, a dotyczących spraw majątkowych i wywodów szlachectwa.
![\"\"](\"../../../files/UserFiles/bloch.jpg\")
Przemysław Jan Bloch
zapraszam do dyskusji na mój
BLOGH Internetowy: www.adwokatbloch.com
KATALOG FIRM W INTERNECIE
