Historia damskiej torebki - aby coś w nią włożyć i nią przyłożyć

Torebki pierwotnych pań

Kobiety pierwotne posiadały torebki jako przedmiot, potrzebny im do gromadzenia pokarmu w trakcie ich koczowniczego trybu życia. Często wyposażeniem ich toreb były suche kawałki mięsa i ziarna zbóż- mówi pani Paula.

Epoka starożytna

W Egipcie również ludzie gminu używali własnego odpowiednika dzisiaj nam znanych toreb. Służyły one swoim właścicielkom zupełnie innym celom, niż przechowywanie w nich drobiazgów. Kobiety z warstw uprzywilejowanych szczyciły się posiadanymi torebkami wykonanymi z cennych materiałów, niejednokrotnie bogato zdobionych drogimi kamieniami.

Średniowiecze

Pojawia się tu model, przypominający torby listonosza. Służyły one swoim właścicielom do przenoszeniu pieniędzy, a także mniejszych towarów kupieckich. Były one na wyposażeniu bogatych kupców. Wykonane były one ze skóry cielęcej i posiadały bogate spiny, często wykonywane z takiej stali, jaka służyła do wykonania broni białej.

Z biegiem lat

Mijają kolejne lata, a na rynku można zobaczyć torebki zwane „sweet bags”. Były to malutkie torebeczki umieszczane w specjalnych kieszeniach ukrytych w fałdach sukni i majtkach, pięknie ubranej damy. Miały one na celu, zabijanie nieprzyjemnego zapachu związanego z ówczesnym poziomem higieny. Umieszczano w nich wody zapachowe i inne pachnidła, które dodawały przyjemniejszego zapachu zapoconej paniusi. Z czasem kobiety wpadły na znakomity pomysł, ponieważ zaczęły chować w nich cenne drobiazgi lub nawet pieniądze.

Kaletnictwo

Kaletnictwo, to rzemiosło zajmujące się wyrobem i naprawą skórzanych toreb, waliz, woreczków, mieszków, portfeli, a także pasków. W dawnej Polsce osobne cechy kaletników istniały w Elblągu, Gdańsku, Krakowie, Lublinie, Poznaniu i Toruniu. Miały one charakter hierarchiczny i były blisko związane z miechownictwem. Wykonywanie zawodu kaletnika wiązało się z przynależnością do odpowiedniego cechu, inaczej mówiąc bractwa kaletniczego. Istniały różne stopnie wtajemniczenia, ściśle związane z posiadanymi kwalifikacjami. Od wieku XV cechy bardziej przypominały tajne stowarzyszenia, były one bowiem mocno związane z chrześcijaństwem. Tak więc, gdy ktoś był wybitnym kaletnikiem, a nie był chrześcijaninem, nigdy nie mógł liczyć na przystąpienie do cechu. W tamtym okresie cechy organizowały rzemieślnikom nie tylko sukcesywną pracę, ale również życie towarzyskie, wyznaczały pory i częstotliwość uczestnictwa w mszach świętych, a nawet zapewniały rzemieślnikom odpowiedni status społeczny oraz opiekę nad rzemieślnikiem i jego rodziną w czasie osobistego kryzysu.

Mijają lata

Wiele lat później, cechy zaczęły powoli ewoluować w stowarzyszenia czysto zawodowe, odłączając się tym samym od kościoła. Wiek XVIII, to też czas kryzysu rękodzieła kaletniczego. Wpływały na to ograniczenia wynikające z okresu zaborów naszego kraju.

„Sztuka z Piwnicy”

Dzisiaj kiedy jest przeogromny nacisk na ekologię, często torby skórzane wyparte są torbami uszytymi z materiału. Służą one doskonale do noszenia w nich zakupów, a dodatkowo można je złożyć i schować w kieszeni, gdy w danej chwili są nam niepotrzebne- relacjonuje pani Paula. Panie Anna i Paula Biskup z Suchedniowa, pod szyldem swojego zakładu pracy „Sztuka z Piwnicy”, wykonują wspomniane torby materiałowe, wychodząc tym samym naprzeciw ekologii jak też i potrzebom współczesnego społeczeństwa.