Władysław Stanisław Reymont - wspomnienie autora "Chłopów"

W rodzinie organisty

Reymont, urodził się w rodzinie wiejskiego organisty, zatem rodzice jego chcieli, aby on został księdzem. Jednakże, młody Władysław odmówił uczęszczania do szkół, kształcił się sam w domu, pasjami czytając wiersze i historię Polski. Często zmieniał też zawody, miejsca zamieszkania, a przede wszystkim dużo podróżował. W latach 1880-1884, uczył się zawodu krawieckiego w Warszawie, gdzie wkrótce został czeladnikiem. W okresie 1884-1887, był aktorem w wędrownych grupach teatralnych, po tym jednak okresie, pracował jako dróżnik w Rogowie na Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. W 1893 roku, przeniósł się do Warszawy i odtąd utrzymywał się wyłącznie z twórczości literackiej. W 1900 roku, uległ on wypadkowi kolejowemu, po czym Reymont trafił do szpitala z dwoma złamanymi żebrami i obolałą głową. Wysokie odszkodowanie jakie otrzymał Reymont z tytułu poniesionego wypadku, które naliczone było w wysokości 38 500 rubli (taka suma pozwalała wówczas na zakup kilkunastu warszawskich kamienic), pomogło mu zdobyć niezależność finansową.

Życie z panią Aurelią

W 1902 roku, ożenił się z Aurelią Szabłowską, z którą w celu inspiracji literackich, wyjechał do Bretanii. W 1920 roku, zakupił on majątek Kołaczowo, leżący blisko Wielkopolskiej Wrześni, gdzie pragnął całkowicie oddać się pisaniu i krzewieniu polskiej prozy, wśród swoich rodaków. Kilku tomowa powieść „Chłopi”, jest najbardziej znanym dziełem literackim Reymonta. Powieść ta, zawiera realistyczny obraz życia zbiorowości chłopskiej, dziewiętnastowiecznej polskiej wsi. Autor, używa w niej specyficznego, potocznego języka, z wykorzystaniem elementów gwarowych, który zdaniem krytyków nieco obniża wartość dzieła. Pisząc je, autor studiował etnografię i szczegółowo zapoznał się z przyrodą i topografią miejsca akcji, która toczy się w Lipcach, niedaleko Skierniewic. Życie opisywanej przez Reymonta społeczności, z jednej strony wyznacza rytm przyrody oraz związane z nim prace na roli, a także zwyczaje i obrzędy, które Reymont szczegółowo nakreślił i przedstawił.

Życie na wsi

Życie chłopów, opisywanych we wspomnianej powieści, z drugiej strony opiera się na przemianach społeczno-ekonomicznych ówczesnej wsi, znajdującej się pod zaborami. Opisując dzieje wiejskich bohaterów, autor ukazał zjawiska związane z zanikaniem reguł tradycyjnego patriarchalizmu oraz przedstawił konflikt namiętności dwojga młodych bohaterów z odchodzącymi do przeszłości regułami moralnymi i zwyczajowymi. Powieść „Chłopi", jest przykładem fascynacji jej autora chłopską energią i prostotą życia. Drugim dość znanym jego dziełem literackim, uważanym za jego debiut, jest wydana w 1895 roku „Pielgrzymka do Jasnej Góry”. Jest to równie dobrze znane dzieło Reymonta, napisane w oparciu o pieszą pielgrzymkę, którą odbył autor do Jasnej Góry, z okazji stulecia powstania kościuszkowskiego. W opowiadaniu tym, Reymont dał się poznać jako pisarz o dużej wrażliwości zmysłowej, potrafiący plastycznie i barwnie opisywać przyrodę i ludzi. Wiadomym jest, że twórczość Reymonta, jest wyjątkowo zróżnicowana pod względem tematyki, formy literackiej oraz nierówna pod względem swej wartości.

W powieściach obyczajowych, autor zawarł elementy krytyki społecznej, których brakuje w powieściach innych autorów epoki reymontowskiej. Ten wielki polski noblista i wybitny prozaik, zmarł w Warszawie, gdzie został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim, natomiast serce jego wmurowano w filar warszawskiego kościoła pod wezwaniem Świętego Krzyża.