Odszkodowania za błędy lekarskie

Aby udowodnić winę w sprawie o wykroczenie lub zaniedbanie medyczne, konieczne jest udowodnienie trzech elementów. Po pierwsze, lekarz lub szpital musi popełnić czyn, który nie jest jedynie błędem, lecz czymś co „odbiega" od zaakceptowanej normy opieki medycznej. Innymi słowy, błędy występują we wszystkich profesjach i zawodach. Prosty błąd nie musi oznaczać wystąpienia wykroczenia lub zaniedbania medycznego. Błąd musi być takiego rodzaju, że inni lekarze, którzy otrzymali takie samo wykształcenie medyczne, uważają, że ten błąd „odbiegł" od możliwego do zaakceptowania poziomu opieki medycznej wymaganej od danego lekarza. Nie jest to łatwym standardem i w związku z tym wiele spraw nie ma podstaw do wszczęcia postępowania sądowego.

Drugim elementem, który należy udowodnić, jest wykazanie, że „odbiegnięcie" od norm opieki medycznej było „istotnym czynnikiem", który „spowodował" uszkodzenie u pacjenta. Wiele błędów popełnianych przez lekarzy na szczęście nie powoduje uszkodzeń u pacjentów. Poza tym, nawet jeśli pacjent dozna urazu, jeżeli uraz nie jest istotny lub nie wywoła stałego uszkodzenia, wszczęcie postępowania sądowego jest często zbyt koszowne, w związku z tym, że odszkodowanie może mieć wartość nominalną.

Ostatnim elementem, który należy udowodnić to odniesione urazy, zwane również „szkodą". Obejmuje to głównie rekompensatę za dotychczasowy i przyszły ból i cierpienie pacjenta, łącznie z utratą jakości życia z powodu wykroczenia lub zniedbania medycznego. W ramach szkody podlegającej wyrównaniu objęte jest także wyrównanie za dotychczasowe i przyszłe koszty leczenia, jak również utrata dotychczasowych i przyszłych zarobków. Z tego powodu, w celu udowodnienia roszczeń dotyczących utraconych zarobków, potrzebne będą kopie rozliczeń podatkowych, oświadczenia o zarobkach i dane pracodawcy dotyczące obecności w pracy.

Istnieje również oddzielna przyczyna dla pozwu ze strony małżonki lub małżonka pacjenta/ki, który/a uległ/a urazowi, zwana „utratą współżycia, wzajemnej pomocy i opieki przez małżonkę lub małżonka". Prawo uznaje, że jeżeli jedno z małżonków ulega zranieniu, oboje małżonkowie doznają cierpienia. Ta przyczyna pozwu może także obejmować koszty zaangażowania kogoś innego do wykonywania prac domowych, które były wykonywane przez zranioną osobę przed aktem wykroczenia medycznego, zwane także roszczeniami za „utratę usług".

Poza tym, jeżeli wykroczenie medyczne spowoduje śmierć pacjenta, można przedstawić przyczynę oddzielnego pozwu z tytułu „odpowiedzialności za spowodowanie śmierci". Ta przyczyna pozwu pozwala beneficjentom majątku uzyskać rekompensatę za utratę pieniędzy, które były zapewniane przez zmarłego rodzica lub jednego z małżonków. W dodatku, sprawy dotyczące odpowiedzialności za spowodowanie śmierci dają rekompensatę dzieciom, które przeżyły, z tytułu ich utraty możliwości wychowywania ich przez zmarłego rodzica, jak również potencjalnego przyszłego spadku.

Istnieje również oddzielna przyczyna pozwu, jeżeli lekarz nie udzieli informacji pacjentowi na temat rodzajów ryzyka lub alternatywnego leczenia w zakresie zabiegów medycznych nie wymagających natychmiastowego działania, które następnie stają się przyczyną urazu pacjenta. Podstawą tej przyczyny pozwu jest prawo stanu Nowy Jork o zdrowiu publicznym i zwana jest ona zazwyczaj roszczeniem z tytułu „braku świadomej zgody". To roszczenie obejmuje kilka elementów, z których jednym jest fakt, iż rozsądna osoba w tej samej sytuacji co pacjent nie poddałaby się danemu zabiegowi medycznemu, jeżeli zostałaby poinformowana o ryzyku urazu.

Niezmiernie ważną sprawą, o której należy pamiętać w odniesieniu do spraw wykroczeń lub zaniedbań medycznych, tak samo jak w przypadku wszystkich spraw dotyczących urazów cielesnych, jest fakt, że istnieją ścisłe ograniczenia czasowe dotyczące wniesienia sprawy, które zwane są „przepisem o przedawnieniu". Jeżeli sprawa sądowa nie zostanie wszczęta przed tym ustawowym terminem, nie można będzie uzyskać wyrównania szkody nawet wtedy, kiedy istnieje prawna podstawa do wniesienia sprawy o wykroczenie medyczne. W stanie Nowy Jork termin, w jakim można wnieść sprawę o wykroczenie medyczne, wynosi dwa i pół roku od daty wykroczenia. Niemniej jednak, ustalenie tego nie jest prostą sprawą i każdy powinien uzyskać poradę doświadczonego w dziedzinie wykroczeń medycznych adwokata, ponieważ istnieją liczne wyjątki odnoszące się do tego okresu, określone przez różne ustawy i precedensy. W szpitalach będących własnością państwową lub prowadzonych przez władze państwowe, pacjent może mieć zaledwie dziewięćdziesiąt (90) dni na złożenie dokumentu zwanego „Zawiadomieniem o powstałej szkodzie", tylko po to, aby zabezpieczyć sobie prawo do wniesienia sprawy do sądu.

W związku z tym, pierwszą rzeczą, którą należy zrobić, jeżeli ktoś podejrzewa, że doznał urazu z powodu ewentualnego wykroczenia lub zaniedbania medycznego, jest szybkie uzyskanie porady w biurze adwokackim, które posiada doświadczenie w prowadzeniu spraw dotyczących wykroczeń medycznych.

W firmie Brand Brand Nomberg & Rosenbaum, LLP, prowadzimy sprawy sądowe dotyczące wykroczeń medycznych od ponad 40-tu lat. W przypadku każdej rozmowy telefonicznej z klientem adwokat doświadczony w dziedzinie spraw dotyczących wykroczeń medycznych zapewni klientowi bezpośrednią i uczciwą opinię na temat podstaw prawnych potencjalnej sprawy danego klienta, bezpłatnie i bez żadnych zobowiązań. Dla udogodnienia klientów nasze biura znajdują się na Manhattanie, Brooklynie i w White Plains, a jeżeli to konieczne, adwokat przyjedzie do domu klienta. (Brett J. Nomberg, ESQ.)

Brand Brand Nomberg & Rosenbaum, LLP
Po więcej info kliknij tu: