Lwów. Doktorat Honoris Causa i tytuł profesora honorowego dla prof. Mirosława Matyji

Poniżej tekst wykładu prof. M. Matyi – po otrzymaniu wspomnianych wyżej wyróżnień.

* * *

Jego Magnificencjo Pani Rektor, Prześwietny Senacie, Szanowni Państwo, Drodzy Studenci!

Dziękując za ten wysoki zaszczyt, dzięki któremu znalazłem się wśród znamienitych osób Waszej uczelni, nie będę ukrywać, że dominującym moim uczuciem w tej chwili jest uczucie zadowolenia i radości, ale i zdziwienia. Dlaczego zdziwienia?

Dawno temu, w ostatnim stuleciu, byłem młodym naukowcem w Krakowie, nieświadomym tego, co los przygotowuje i dla mnie, i dla milionów moich współczesnych. Toteż przedmiotem mego zdziwienia jest czas zarówno historyczny, jak i czas jednego ludzkiego życia, obfitujący w niespodzianki, a do nich należy również fakt, że doczekałem się momentu, w którym otrzymuję doktorat honoris causa i tytuł profesora honorowego na Lwowskim Uniwersytecie Biznesu i Prawa.

Los rzucił mnie ponad 30 lat temu do Szwajcarii, gdzie pracuje i mieszkam po dzień dzisiejszy.

W Szwajcarii związałem się z Uniwersytetem w Bernie, potem z Polskim Uniwersytetem na Obczyźnie w Londynie, pracowałem i pracuje jako profesor na różnych uniwersytetach świata – m.in. w Indiach, we Włoszech, w USA i w Indonezji.

Pragnę dodać, ze jestem ekonomistą, politologiem i historykiem.

Efektem mojej działalności naukowej jest fakt, że jestem autorem i współautorem ponad 20 publikacji książkowych i ponad 400 artykułów naukowych i popularno-naukowych.

W tym roku założyłem również moja własną instytucje naukowa w Azji, która umożliwia edukacje i rozwój naukowy studentom z całego świata w systemie zdalnym.

Ta uczelnia nosi nazwę: Miroslaw-Matyja-Academia for Democracy.

W moich badaniach naukowych próbuje zawsze łączyć demokracje z edukacją. Uważam bowiem, ze edukacja to podstawowe prawo, a nie przywilej każdego młodego, i nie tylko młodego, człowieka. Wyznaje przy tym następujące zasady: "uczyć się, aby wiedzieć", "uczyć się, aby działać", "uczyć się, aby żyć wspólnie", "uczyć się, aby po prostu być".

Co ma wspólnego edukacja z demokracją? Całe mnóstwo! Fakt, że każdy ma takie samo prawo do edukacji, jest jednym z wielkich osiągnięć demokracji: pochodzenie klasowe czy inne nie powinno już decydować o tym, jakie zawody i pozycje społeczne są otwarte dla jednostek, ale raczej indywidualne talenty, umiejętności i osiągnięcia. Główną miarą tego jest jedno: sukces edukacyjny. W ten sposób system edukacyjny w demokracji jednocześnie decyduje o szansach życiowych młodych ludzi. Mottem tutaj jest awans poprzez edukację. Dlatego państwo musi tak zaprojektować system edukacji, aby każdy młody człowiek, niezależnie od pochodzenia, miał realną szansę na dobre wykształcenie.

Wreszcie, jakość demokracji można mierzyć tym, jak dobrze się nią zarządza. Samo demokratyczne państwo jest w ten sposób uzależnione od szerokiej edukacji swojej ludności. Dlaczego? Ponieważ stwarza warunki wstępne, aby ludzie mogli aktywnie kształtować życie publiczne jako obywatele i aby mogli zarządzać państwem oddolnie, bezpośrednio-demokratycznie. W ten sposób kształtowane jest świadome społeczeństwo obywatelskie.

Aby zrozumieć otaczający nas świat, przejrzeć kwestie polityczne i móc formułować niezależny osąd w trudnych kwestiach, musisz dużo wiedzieć, a wiec kształcić się. Ale sama wiedza nie czyni demokraty. Oprócz postaw demokratycznych obejmuje to przede wszystkim motywację i umiejętność zaangażowania się we wspólnotę i działania na rzecz demokracji, właśnie oddolnie, aktywnie i bezpośrednio.

Uniwersytety na całym świecie spełniają swoje doniosłe funkcje edukacyjne, do których należy krzewienie szacunku dla jednostki, krzewienie wiary w możliwości jednostkowego umysłu i woli, krzewienie wiary w racjonalne środki rozwiązywania konfliktów i oczywiście uczenie sztuki dialogu i negocjacji – bez względu na to, jaki kierunek studiów wybieramy.

Taka rolę spełnia również Lwowski Uniwersytet Biznesu i Prawa. Tym większa jest moja radość i zaszczyt, ze mogę być tu i teraz – na tej uczelni i odbierać te zaszczytne wyróżnienia.
Nadanie stopnia honorowego profesora i doktora honoris causa na Lwowskim Uniwersytecie Biznesu i Prawa to dla mnie wielki prestiż i wyróżnienie, ale i zobowiązanie.
Nie chciałbym pozostać jedynie na papierze honorowym profesorem i doktorem tej dostojnej i znanej na świecie uczelni.

Chciałbym pozostać tutaj aktywny i mam wielką nadzieje, że nawiążemy owocną współpracę na rzecz demokratycznej edukacji młodych pokoleń, po to, aby to właśnie oni wprowadzali w życie idee demokracji bezpośredniej.

Szanowni Państwo!

Można powiedzieć, że mam w życiu szczęście, bo spotykam dobrych i życzliwych ludzi. I tym razem tak czuje – mam ponownie szczęście tu we Lwowie, bowiem spotkałem na mojej drodze ponownie dobrych i życzliwych mi ludzi.

Raz jeszcze za wszystko z całego serca dziękuję! Stopnie honorowego profesora i doktora honoris causa przyjmuje z należnym szacunkiem.

Dziękuję bardzo za uwagę! Дуже дякую.