Ordery dla krakowskich członków KPN

KPN nie ma dziś dobrej prasy, o czym najlepiej świadczy smutny fakt, że pomimo powiadomienia wszystkich lokalnych mediów, na ceremonię do Urzędu Wojewódzkiego przybyła jedynie ekipa Telewizji Kraków. Tym bardziej poczuwam się więc do obowiązku poinformować te redakcje i te portale internetowe, z którymi współpracuję, że odznaczeni zostali (notki biograficzne podaję za portalem Polonus):

Bogdan Głowacki - w kwietniu 1980 roku zatrzymany przez Służbę Bezpieczeństwa PRL wraz z innymi działaczami KPN przed przygotowywanymi uroczystościami 40. rocznicy Zbrodni Katyńskiej, uczestnik strajku w Hucie im. Lenina 13-16 grudnia 1981 roku, potem ukrywał się, był na liście przeznaczonych do internowania, uczestniczył w działalności konspiracyjnej Konfederacji, aresztowany 14 maja 1982 roku w związku z kolportowaniem w wojsku ulotek, skazany na 3 lata więzienia, po wyjściu na wolność 14 maja 1983 roku w wyniku amnestii powrócił do działalności w KPN, w której był aktywny do 1989 roku, rozpracowywany przez SB w ramach Kwestionariusza Ewidencyjnego "Koksiarz" (od 1980), Sprawy Operacyjnego Rozpracowania "Gniazdo" (od 1981), Sprawy Operacyjnego Sprawdzenia "Kawiarze" (od 1982);

Stanisław Kuś - współzałożyciel "Solidarności" w Biurze Projektów Dróg i Mostów, sekretarz Zarządu Regionu Małopolska Związku, odpowiedzialny m.in. za działalność małopolskiego Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania, za przemówienie wygłoszone pod Kopcem Piłsudskiego 4 października 1981 roku, w którym powiedział: "Nowa Targowica wydała podstępną wojnę własnemu narodowi; w imię niskich, egoistycznych celów ci zbrodniarze, tyrani i obłąkani dręczyciele chcieli nas pozbawić ojczyzny” prokuratura zarzuciła mu przestępstwo "rozpowszechniania fałszywych wiadomości, które mogły wyrządzić poważną szkodę interesom PRL", 13 grudnia 1981 roku internowany i osadzony w obozie w Nowym Wiśniczu, później w Załężu, po zwolnieniu w lipcu 1982 roku aktywny w podziemnej "Solidarności", 29 października 1982 r. ponownie internowany i osadzony w Kielcach, wyszedł na początku grudnia, uczestniczył w demonstracjach ulicznych, karany za to grzywnami i aresztami, współzałożyciel Inicjatywy Obywatelskiej w Obronie Praw Człowieka "Przeciw Przemocy", uczestnik głodówki protestacyjnej w kościele w Bieżanowie w 1985 roku, trzy lata później wyrzucony z pracy zdecydował się na wyjazd do pracy do Nigerii jako wykładowca na tamtejszym uniwersytecie, po kilku latach wrócił do Polski;

Krzysztof Kwiatkowski - w KPN od 1981 roku, po 13 grudnia kierował jedną z dwóch grup kolportażu Tajnego Tymczasowego Kierownictwa Akcji Bieżącej KPN - podziemnej struktury krakowskiej Konfederacji, powołanej 17 grudnia 1981 roku, od października do listopada 1982 roku internowany, po zwolnieniu kontynuował działalność w KPN, w maju 1984 roku zatrzymany przez SB w mieszkaniu brata, gdzie znajdowała się podziemna drukarnia kapeenowskiego pisma "Niepodległość", uniknął procesu w wyniku amnestii w lipcu 1984 roku;

Jan Pacula - w 1980 roku współzałożyciel i przewodniczący "Solidarności" w Przedsiębiorstwie Robót Kolejowych nr 9, aktywny w pracach małopolskiego KOWzP, uniknął internowania 13 grudnia, bo nie mieszkał w miejscu zameldowania, wziął udział w strajku w HiL, po pacyfikacji kombinatu ukrywał się, wszedł w skład Prezydium RKW Małopolska - podziemnego kierownictwa małopolskiej "Solidarności", odpowiadał za druk i kolportaż "Biuletynu Małopolskiego" oraz "Aktualności", poszukiwany listem gończym za rzekome przestępstwa kryminalne, aresztowany 29 września 1982 roku, poważnie zachorował, umieszczono go w więziennym szpitalu, w procesie kilku osób związanych z poligrafią jako jedyny został skazany na półtora roku więzienia bez zawieszenia, którą to karę po odwołaniu prokuratora podwyższono jeszcze o jeden rok, wyrokiem z 3 sierpnia 1983 roku darowano mu resztę kary, schorowany, po zwolnieniu z więzienia został wyrzucony z pracy i objęty zakazem zatrudnienia w Krakowie, mimo namów SB odmówił emigracji, w 1984 roku podjął pracę w hucie na Śląsku, po wielu miesiącach znalazł pracę w Krakowie jako palacz nocnej zmiany w szpitalu psychiatrycznym, w 1989 roku współorganizował kampanię wyborczą Leszka Moczulskiego w Krakowie w wyborach do Sejmu kontraktowego, później wycofał się z życia politycznego;

Edward Postawa - współpracował z Ruchem Obrony Praw Człowieka i Obywatela, potem z KPN, publikował wydawnictwa bezdebitowe, w jego domu na obrzeżach Krakowa funkcjonowała drukarnia wydawnictw Konfederacji i "Solidarności", 18 czerwca 1985 roku został namierzony przez SB, w jego domu znaleziono tysiące ulotek i sprzęt drukarski, w areszcie przebywał trzy miesiące, 27 sierpnia 1985 roku skazany na 2 lata więzienia w zawieszeniu (mimo rewizji prokuratora wojskowego domagającego się wyroku bezwzględnego), po wyjściu na wolność na nowo zorganizował drukarnię KPN,  od 1987 roku mieściła się ona w jego własnym domu, brał też udział w większości manifestacji ulicznych w Krakowie w latach 80.;

Ewa Tukałło - od 1981 roku w "Solidarności" i w KPN, prowadziła "otwarty dom", w którym drukowano bibułę, później organizowano spotkania członków Konfederacji, gościła wielokrotnie działaczy opozycyjnych spoza Krakowa (Anna Walentynowicz, Kazimierz Świtoń, Leszek Moczulski), zatrzymana 13 kwietnia 1982 roku w związku z kolportowaniem wśród żołnierzy ulotek KPN, po bardzo ciężkim śledztwie, podczas którego ciężko zachorowała, została skazana na 1,5 roku więzienia w zawieszeniu, który to wyrok utrzymano w mocy, mimo rewizji nadzwyczajnej prokuratora, domagającego się 3 lat bezwzględnego pozbawienia wolności, kiedy siedziała w areszcie, w więzieniu był także jej mąż, a 8-letnią córką opiekowała się sędziwa babcia, nie zwolniono jej nawet na przepustkę na Pierwszą Komunię Świętą dziecka, utraconego w areszcie zdrowia nie odzyskała do dzisiaj;

Witold Tukałło - jeden z inicjatorów odbudowy celowo zdewastowanego przez władze PRL kopca Józefa Piłsudskiego na Sowińcu i jako inżynier z wykształcenia zastępca przewodniczącego Komitetu Opieki nad Kopcem do spraw technicznych, współorganizator obchodów Święta Niepodległości w Krakowie, od 1980 roku w „Solidarności”, od 1981 roku w KPN, po 13 grudnia uczestnik konspiracyjnych struktur krakowskiej Konfederacji, jeden z organizatorów poligrafii KPN, związany z drukiem pierwszych numerów pism "Zomorządność" oraz "Niepodległość", uczestnik wielu akcji kolportażowych w pierwszych miesiącach stanu wojennego w Krakowie, także akcji malowania murów, dzielnie stawał na czele pierwszych niezależnych demonstracji ulicznych w miesięcznice stanu wojennego: 13 marca i 13 kwietnia 1982 roku w Rynku Głównym, zatrzymany 14 maja tegoż roku i aresztowany, zwolniony po niespełna dwóch miesiącach z braku dowodów, po wyjściu na wolność nadal drukował, brał udział w patriotycznych manifestacjach, współorganizował Marsze Szlakiem Pierwszej Kompanii Kadrowej (w 1987 roku był Komendantem Marszu), w 1988 roku wraz z małżonką Ewą wyemigrował do USA, gdzie pozostają do dzisiaj.

Warto było chyba zapoznać się z tymi życiorysami ludzi prawych, rzetelnych, odważnych i szczerze oddanych sprawie niepodległości, zwłaszcza że ich nazwiska i dokonania nie są znane, a z pewnością zasługują na upowszechnienie.

Jerzy Bukowski