5 grudnia 1867 roku w Zułowie na Wileńszczyźnie urodził się Józef Piłsudski, architekt niepodległości 1918 roku i jeden z najwybitniejszych mężów stanu w historii Polski.
Jego zasługi i koncepcje polityczne do dziś stanowią w Polsce źródło inspiracji dla polityków oraz żywych sporów wśród publicystów i historyków.
Odzyskanie niepodległości w 1918 roku było efektem wysiłków kilku pokoleń Polaków i pracy wielu środowisk politycznych. Za ojca II Rzeczypospolitej uchodzi Józef Piłsudski, twórca legionów i pierwszy Naczelnik Państwa. 5 grudnia obchodzimy 150-lecie jego urodzin.
Piłsudski pochodził z rodziny ziemiańskiej, w której pielęgnowano tradycje niepodległościowe. W działalność polityczną zaangażował się jeszcze w czasach studiów w Charkowie, z których został wydalony za udział w protestach studenckich w 1885 roku. Dwa lata później Piłsudski został aresztowany pod zarzutem udziału w spisku zmierzającym do obalenia cara Aleksandra III i zesłany na pięć lat na Syberię.
.jpg)
Wkrótce po powrocie ze zsyłki, Piłsudski wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej. Jako jeden z przywódców partii został ponownie aresztowany przez władze rosyjskie i trafił do więzienia w osławionej Cytadeli Warszawskiej.
W chwili wybuchu Wielkiej Wojny utworzył Legiony Polskie i stanął na ich czele. Wraz z nimi wkroczył na tereny zaboru rosyjskiego. Kiedy w roku 1917 władze austro-węgierskie zażądały od legionistów złożenia przysięgi na wierność monarchom zaborców Polski, odmówił wraz z większością legionistów złożenia przysięgi. Piłsudskiego aresztowano i osadzono w twierdzy w Magdeburgu, gdzie przebywał do listopada 1918 roku.
Po klęsce Niemiec zwolniony z więzienia Piłsudski przybył do Warszawy – Rada Regencyjna, ówczesna najwyższa władza państwowa na terenach d. Królestwa Polskiego okupowanego przez wojska tzw. państw centralnych powierzyła mu naczelne dowództwo nad polskimi wojskami oraz misję kierowania wyzwolonym państwem polskim. Funkcję Tymczasowego Naczelnika Państwa otrzymał oficjalnie 22 listopada 1918 roku. Sprawował ją do grudnia 1922 roku, kiedy wybrany został pierwszy prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, Gabriel Narutowicz. W latach 1919-1921 Piłsudski był zaangażowany w obronę odzyskanej przez Polskę niepodległości – jako wódz naczelny był architektem zwycięstw polskich oddziałów w walkach o granice Niepodległej, w tym w wojnie polsko-bolszewickiej. Bitwa Warszawska 1920 roku była jedną z największych i przełomowych bitew w historii – polskie zwycięstwo zatrzymało marsz bolszewickiej rewolucji na zachód Europy.
W roku 1923 wycofał się z czynnego życia politycznego, jednak nie zgadzając się na kierunek rozwoju sytuacji politycznej w maju 1926 roku na czele wiernych sobie oddziałów wkroczył do Warszawy i po trzydniowych walkach doprowadził do zmiany ówczesnych władz. W następnych latach sprawował m.in. funkcje ministra spraw wojskowych i premiera. W polityce zagranicznej Piłsudski dążył do utrzymania dobrych stosunków z zachodnią Europą.
Śmierć Józefa Piłsudskiego 12 maja 1935 roku zaskoczyła cały naród, a jego pogrzeb stał się ogromną manifestacją narodową, oddającą hołd ojcu Niepodległej. Ciało zostało pochowane w krypcie na Wawelu, gdzie spoczywają królowie, mężowie stanu i najwybitniejsi Polacy. Serce zaś - zgodnie z pozostawionym przez niego testamentem - umieszczono w srebrnej urnie i przewieziono do Wilna, gdzie spoczęło w grobie jego matki na cmentarzu na Rossie.
Biuro Rzecznika Prasowego
Ministerstwo Spraw Zagranicznych
KATALOG FIRM W INTERNECIE
