Szyszka Wałęsy, bohatera polskiej wolności

Dokładnie w takiej sytuacji znajduje się już od dłuższego czasu Lech Wałęsa konsekwentnie zaprzeczając kolejno ujawnianym dowodom na jego współpracę ze Służbą Bezpieczeństwa PRL. Gdyby wyrwał sobie tę szyszkę zaraz po 1989 roku, przyznając się do niechlubnego fragmentu swojej biografii, rana byłaby już dawno zaleczona, a dobre imię przynajmniej częściowo oczyszczone. Obecnie, po opublikowaniu ekspertyz grafologicznych potwierdzających inwigilowanie przezeń antykomunistycznie zaangażowanych kolegów z gdańskiej stoczni i pobieranie za to pieniędzy nie ma on już dobrego ruchu, ale na coś musi się przecież zdecydować.

Gdyby postanowił - za cenę wielkiego bólu - wyrwać wreszcie ową szyszkę, czyli przyznać się do konszachtów z bezpieką, podniosłyby się słuszne głosy, że zrobił to zdecydowanie za późno, dopiero pod presją niepodważalnych faktów, a jego działalność nie tylko jako przewodniczącego „Solidarności”, ale także Prezydenta RP była cały czas umiejętnie sterowana przez tych, którzy skutecznie szantażowali go przeszłością. Jeśli będzie ją wpychał głębiej, czyli nadal szedł w zaparte, co nieustannie czyni od wielu lat, ból będzie niemniejszy, a szkody dla organizmu, czyli doszczętne skompromitowanie się, nie do naprawienia.

Lech Wałęsa ma w tej chwili ostatnią szansę odważnie zrzucić z siebie ciężar win przeszłości, stanąć w prawdzie, pokajać się oraz przestać kłamać, bo po raz kolejny okazuje się, że „rękopisy nie płoną”, a na jaw wychodzą spisane niegdyś „czyny i rozmowy” przedstawiające bohatera polskiej wolności w nader niekorzystnym świetle. Lepiej więc wyrwać z gigantycznym bólem tę szyszkę, chociaż po tylu latach rany będą potworne i nie do zaleczenia.

Czy stać go będzie jednak na to?

Jerzy Bukowski
Dziennik Polonijny
Polish Pages Daily News