Ludobójstwo nazwane po imieniu

W dokumencie znalazło się ważne sformułowanie:

„W wyniku popełnionego w latach 1943-1945 ludobójstwa zamordowanych zostało ponad sto tysięcy obywateli II Rzeczypospolitej, głównie chłopów. Ich dokładna liczba do dziś nie jest znana, a wielu z nich wciąż nie doczekało się godnego pochówku i upamiętnienia. Ofiary zbrodni popełnionych w latach 40. przez ukraińskich nacjonalistów nie zostały w sposób należyty upamiętnione, a masowe mordy nie zostały nazwane mianem ludobójstwa.”

Za przyjęciem uchwały zagłosowało 432 posłów, 10 osób wstrzymało się od głosu, nikt nie był przeciw.

„Przypominając zbrodnie ukraińskich nacjonalistów nie można przemilczeć ani relatywizować polskich akcji odwetowych na ukraińskie wnioski, w wyniku których także ginęła ludność cywilna” - brzmi fragment uchwały.

Sejm wzywa do sporządzenia pełnych list ofiar, ustalenia miejsc zbrodni i ich oznaczenia oraz zapewnienia godnego pochówku wszystkim odnalezionym ofiarom. Apeluje też o „kontynuację dzieła pojednania i dialogu rozpoczętego przez przywódców politycznych i duchownych, wspieranie współpracy historyków, w tym rozszerzenie dostępu do archiwów państwowych, wzmocnienie współpracy władz Rzeczypospolitej i Ukrainy w najważniejszych dla przyszłości obu narodu sprawach”.

W odniesieniu do bieżących problemów Sejm wyraził „solidarność z Ukrainą walczącą z zewnętrzną agresją o zachowanie integralności terytorialnej”.

Jak szacuje Instytut Pamięci Narodowej, w latach 1943-1945 na Wołyniu, w Galicji Wschodniej i na Lubelszczyźnie zginęło około 100 tysięcy obywateli Kresów Wschodnich II Rzeczypospolitej. W wyniku akcji odwetowych prowadzonych przez oddziały Armii Krajowej i samoobrony terytorialnej po stronie ukraińskiej życie straciło 10 do 12 tys. osób.
 

Jerzy Bukowski
Dziennik Polonijny
Polish Pages Daily News