Test dla Tuska

Takim rozsądnym zachowaniem Tusk nie zaskarbi sobie na pewno sympatii partyjnych jastrzębi, których symbolem jest obecnie w Platformie Obywatelskiej Julia Pitera. Właśnie  ona uważa, że Kamińskiego trzeba zwolnić już, natychmiast, bez zbędnej zwłoki. Wypowiadała ten pogląd wielokrotnie w mediach, najwyraźniej chcąc wymóc na premierze podjęcie tak ważnej decyzji bez szczegółowego rozeznania materii, której miałaby ona dotyczyć.    

Żaden poważny szef rządu nie powinien dawać posłuchu histerycznie rozemocjonowanym doradcom, często kierującym się personalnymi ambicjami i animozjami, a nie dobrem państwa, ani nawet swojej partii. Tusk ma więc szanse wykazać  się niemałym charakterem i dużą odwagą cywilną, zyskując sobie szacunek nawet wśród  swych przeciwników, jeśli nie ulegnie podszeptom partyjnych hunwejbinów i pochopnie nie rozpocznie - skądinąd dosyć legislacyjnie skomplikowanej - procedury odwoływania szefa CBA, mimo że z pewnością nie jest on politykiem przyjaźnie nastawionym wobec PO.    

Racja stanu wymaga od najważniejszych osób w państwie opanowania trudnej  z psychologicznego punktu widzenia umiejętności stawania ponad partyjnymi podziałami i doceniania apolitycznych fachowców także po drugiej stronie politycznej barykady, nawet za cenę niezadowolenia co bardziej zapalczywych i żądnych zemsty na ludziach dawnej władzy członków własnego ugrupowania. Takie są koszta odpowiedzialnego rządzenia.    

Tusk wypowiedział się dla "Newsweeka" właśnie w tym duchu, podkreślając chęć rzetelnego, a więc opartego na faktach, a nie na personalnych uprzedzeniach podejścia do oceny dotychczasowej pracy Kamińskiego. Być może odroczy to tylko decyzję o zwolnieniu szefa CBA z pełnionej funkcji, ale nie można też wykluczyć pozostawienia go na niej, jeśli okaże się, że nie przekroczył on swych uprawnień. Prowadzona przezeń bezkompromisowa walka z korupcją jest przecież również jednym ze sztandarowych haseł PO.    

Sposób, w jaki Tusk rozegra tę sprawę, dostarczy nam więc sporo interesującej wiedzy o nim. Zobaczymy, czy potrafi oprzeć się naciskom Pitery oraz jej licznych sojuszników, traktujących odwołanie Kamińskiego jako probierz zdecydowanej postawy premiera, czy też ulegnie jednak ich presji i pozbędzie się go tylko po to, aby udowodnić rzekomą twardość charakteru, przez którą szereg członków oraz sympatyków PO rozumie głównie irracjonalne czyszczenie urzędów państwowych z ludzi, uważanych – często bezpodstawnie - za zauszników poprzedniego rządu, bez brania pod uwagę ich merytorycznych osiągnięć.

Jerzy Bukowski