Truizmem jest powtarzanie, że przed prawem wszyscy są równi. Skoro tak, to nie wolno robić dla nikogo wyjątku, nawet dla Prezydenta RP. Sąd powinien go natomiast traktować z należnym głowie państwa szacunkiem.
Przecierałem więc oczy ze zdumienia, kiedy oglądałem w dzisiejszych serwisach telewizyjnych, jak sędziowie przesłuchiwali uosabiającego obecnie majestat Rzeczypospolitej Bronisława Komorowskiego. Wprawdzie przyjechali do jego siedziby, mogli jednak zachować więcej rewerencji wobec równego innym przed prawem, ale jednak Prezydenta RP.
Po pierwsze, nie zaproponowali mu zeznawania w pozycji siedzącej, co w niczym nie uwłaczyłoby powadze sądu. Po drugie, mogli sobie darować - skrzętnie nagrywane przez dziennikarzy - pytania o wiek, zawód, miejsce zamieszkania, ewentualną wcześniejszą karalność; trzeba to było zaprotokołować przed rozpoczęciem jawnej procedury. Po trzecie, niekonieczne było postawienie głowy państwa przed barierką dla świadków, skoro przesłuchanie miało nadzwyczajny charakter, o czym świadczył fakt przeprowadzenia go poza salą sądową.
Było to w sumie dosyć żałosne widowisko i w pełni podzielam opinię sformułowaną przez europosła Prawa i Sprawiedliwości Janusza Wojciechowskiego na jego blogu:
„To nie jest mój ulubiony prezydent, ale Rzeczpospolita jest moja i mam wrażenie, że jej majestat został dziś cokolwiek sponiewierany.”
Jerzy Bukowski
Dziennik Polonijny
Polish Pages Daily News
KATALOG FIRM W INTERNECIE
