- Home >
- POLONIA USA >
- Informacje polonijne ze świata
Nadanie godności doktora honoris causa U.J. prof. Stanisławowi Barańczakowi
10 listopada, 2006
Konsulat Generalny RP w Nowym Jorku informuje, że we wtorek, 14 listopada, o godz. 10:00 AM na Uniwersytecie Harvarda (Thompson Room, Barker Center, Quincy St. Cambridge, MA 02138) odbędzie się uroczystość wręczenia prof. dr. hab. Stanisławowi Barańczakowi godności doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Senat UJ uchwałę w sprawie nadania doktoratu honoris causa przyjął 27 września 2006 r. i postanowił przyznać prof. Barańczakowi tę godność w szczególności za to, że:
- jako jeden z najwybitniejszych pisarzy swego pokolenia, twórca nowej poetyki, rozumiał zarazem, iż język i forma poezji nie służą tylko celom estetycznym, ale spełniają wysokie posłannictwo głoszenia prawdy i obrony podstawowych wartości kultury,
- w swej twórczości poetyckiej i eseistycznej ujmował się zawsze za ludźmi skrzywdzonymi, oddzielając dobro od zła i bacząc, by to, co podłe i kłamliwe, nie miało nad nami mocy,
- najlepsze lata swego życia poświęcił działalności opozycyjnej, walcząc bezkompromisowo piórem z opresją komunistycznej władzy, płacąc za to cenę prześladowań i wreszcie wygnania na obczyznę,
- dokonał gigantycznego dzieła jako tłumacz literatur obcych, wkładając cały swój kunszt i wysiłek w ocalenie piękna oryginału i zarazem w przenoszenie z jednej literatury do drugiej tego, co najcenniejsze w ich posłaniu,
- będąc profesorem Uniwersytetu Harvarda odniósł prawdziwy sukces jako ambasador polskiej kultury i literatury, tłumacz wybitnych polskich poetów na język angielski, a także najwyższy autorytet naukowy i moralny wśród polonistów zagranicznych.
Stanisław Barańczak
Ur. 1946 w Poznaniu, poeta, tłumacz, krytyk literacki, eseista, literaturoznawca, redaktor i wykładowca. Ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu, gdzie podjął pracę naukowo-dydaktyczną i doktoryzował się. Jako poeta i krytyk debiutował w 1965 r. W latach 1967-71 pracował w redakcji poznańskiego miesięcznika "Nurt", w I połowie lat 70-tych współpracował także z redakcją krakowskiego dwutygodnika „Student”. Po wydarzeniach czerwca 1976 r. był współzałożycielem Komitetu Obrony Robotników oraz podziemnego kwartalnika "Zapis". Od 1981 r. wykładał w USA literaturę polską na Uniwersytecie Harwarda i był redaktorem naczelnym "The Polish Review". W 1983 r. współzakładał paryskie "Zeszyty Literackie", stale współpracował periodyk "Teksty Drugie". Czołowy poeta pokolenia tzw. "Nowej Fali", jeden z najwybitniejszych polskich pisarzy debiutujących w latach istnienia PRL, łączący twórczość literacką i naukową z działalnością polityczną. Najwybitniejszy w drugiej połowie XX w. tłumacz na język polski anglojęzycznej poezji, a także poezji polskiej na język angielski. Jego polszczyzna nasycona jest językiem poetów szczególnie mu bliskich - Emily Dickinson, Johna Donne\'a i Roberta Frosta – poezji których Barańczak jest niestrudzonym popularyzatorem. W jego własnej twórczość wyraźnie widoczne są trzy dominujące elementy: zainteresowania etyczne, niezwykła pasja polityczna i nadzwyczajna sprawność lingwistyczna. Podejmowanym przez niego tematom, świadczącym o zaangażowaniu w problemy społeczne, zawsze towarzyszy zadziwiająca biegłość języka. Paradoksem wydawać się może fakt, że Barańczak, który zaczynał jako poeta-krytyk języka i społecznego porządku, największe sukcesy osiągnął jako Parnasista końca XX wieku, wirtuoz poetyckiej formy. Ogromną popularność przyniosły mu także zabawy językowo-literackie, w których jest niezrównanym mistrzem.Zbiór poezji CHIRURGICZNA PRECYZJA, został uhonorowany w roku 1999 nagrodą literacką Nike.
Wybrana bibliografia:
wiersze:
KOREKTA TWARZY, Poznań: Wyd. Poznańskie, 1968.
JEDNYM TCHEM, Warszawa: Orientacja, 1970.
DZIENNIK PORANNY, Poznań: Wyd. Poznańskie, 1972.
SZTUCZNE ODDYCHANIE, Londyn: Aneks, 1978.
JA WIEM, ŻE TO NIESŁUSZNE, Paryż: Instytut Literacki, 1977.
TRYPTYK Z BETONU, ZMĘCZENIA I ŚNIEGU, Kraków: KOS, 1980.
ATLANTYDA I INNE WIERSZE Z LAT 1981-85, Londyn: Puls, 1986.
WIDOKÓWKA Z TEGO ŚWIATA , Paryż: Zeszyty Literackie, 1988.
POEZJE WYBRANE, Warszawa: LSW, 1990.
159 WIERSZY 1968-88, Kraków: Znak, 1990.
PODRÓŻ ZIMOWA, Poznań: a5, 1994.
CHIRURGICZNA PRECYZJA, Kraków: a5, 1998.
poezja żartobliwa:
BIOGRAFIOŁY: POCZET 56 JEDNOSTEK SŁAWNYCH, SŁAWETNYCH I OSŁAWIONYCH, Poznań: a5, 1991.
ZWIERZĘCA ZAJADŁOŚĆ: Z ZAPISKÓW ZNIECHĘCONEGO ZOOLOGA, Poznań: a5, 1991.
SŁOŃ, TRĄBA I OJCZYZNA, Kraków: Znak, 1995.
prace krytyczne i literaturoznawcze:
NIEUFNI I ZADUFANI, Wrocław: Ossolineum, 1971.
IRONIA I HARMONIA, Warszawa: Czytelnik, 1973.
JĘZYK POETYCKI MIRONA BIAŁOSZEWSKIEGO, Wrocław: Ossolineum, 1974.
ETYKA I POETYKA, Paryż: Instytut Literacki, 1979.
KSIĄŻKI NAJGORSZE 1975-80, Kraków: KOS, 1981.
UCIEKINIER Z UTOPII. O POEZJI ZBIGNIEWA HERBERTA, Londyn: Polonia, 1984.
TABLICA Z MACONDO. OSIEMNAŚCIE PRÓB WYTLUMACZENIA, PO CO I DLACZEGO SIĘ PISZE, Londyn: Aneks, 1990.
OCALONE W TŁUMACZENIU. SZKICE W WARSZTACIE TŁUMACZENIA POEZJI, Poznań: a5, 1992.
POEZJA I DUCH UOGÓLNIANIA. WYBÓR ESEJÓW 1970-1995, Kraków: Znak, 1996.
Tłumaczenia:
niemiecki: w antologiach:
PANORAMA DER POLNISCHEN LITERATUR DES 20. JAHRHUNDERTS, Zürich: Ammann, 1997. POLNISCHE LYRIK AUS 100 JAHREN, Gifkendorf: Merlin, 1997.
angielski: THE WEIGHT OF THE BODY: SELECTED POEMS, Chicago: Another Chicago Press / TriQuarterly, 1989. A FUGITIVE FROM UTOPIA: THE POETRY OF ZBIGNIEW HERBERT, Harvard University Press, 1987.
KATALOG FIRM W INTERNECIE