Jak często zdarzają się zaburzenia rytmu SERCA?

Przeciętnie co 18 osoba (5%) doświadcza zaburzeń rytmu serca. Jest wiele postaci tych zaburzeń, ale najczęstszym objawem, z którym pacjenci przychodzą do lekarza jest uczucie kołatania serce. Serce może być szybko i pacjenci opisują to uczucie jako kołatania, trzepotania serca. Cześć pacjentów ma wrażenie, że serce przeskakuje raz na jakiś czas, ma uczucie pulsowania w szyi, lub niepokoju w klatce piersiowej. Czasami tym objawom towarzyszy uczucie zawrotów głowy, osłabienie a nawet omdlenie, lęk. W zależności od rodzaju arytmii to uczucie może trwać przez kilka sekund, godzin lub dni.

Czy moje serce bije za szybko lub za wolno?

Tradycyjnie przyjmuje się, że serce w spoczynku powinno bić pomiędzy 60-100 uderzeń na minutę. Osoby aktywne fizycznie mogą mieć dużo wolniejszą częstość bicia serca w spoczynku. Na ogół częstość bicia serca wzrasta podczas wysiłku fizycznego lub podniecenia emocjonalnego. Osoby, u których częstość bicia serca nie wzrasta przy wysiłku fizycznym mogą odczuwać zmęczenie, duszności lub bóle w klatce piersiowej. Próba wysiłkowa jest w stanie zdiagnozować to zaburzenie i na ogół niezbędne jest wszczepienie rozrusznika serca.

Zbyt wolny rytm serca, związany ze spowolnionym generowaniem bodźców elektrycznych w przedsionku lub brakiem przewodzenia pobudzenia do komór serca, może objawiać się omdleniami, zasłabnięciami, zawrotami głowy lub dusznością. W tej sytuacji wszczepienie rozrusznika serca eliminuje objawy.

Szybkie bicie serca

Częstoskurcz może mieć wiele powodów. U części osób normalny rytm serce może przyspieszać po przyjęciu kofeiny oraz innych używek i leków. Osoby z zaburzeniami hormonalnymi (nadczynność tarczycy, guz chromochłonny) mogą odczuwać przyspieszone bicie naturalnego rytmu serca lub może zostać wywołane u nich migotanie przedsionków.

Częstoskurcz nadkomorowy

Częstoskurcz nadkomorowy to grupa zaburzeń rytmu serca, do których zalicza się napadowy częstoskurcz węzłowy AVNRT (najczęstsze po migotaniu przedsionków zaburzenie rytmu serca), częstoskurcz przedsionkowy oraz częstoskurcz wywołany obecnością dodatkowej drogi przewodzenia (WPW). U większości osób skórny zabieg ablacji wewnątrz-sercowej jest w stanie całkowicie wyeliminować te zaburzenia rytmu.

Częstoskurcz komorowy

Częstoskurcz komorowy może czasami bezpośrednio zagrażać życiu. Osoby, które w przeszłości miały zawał serca i osłabione serce, jak również osoby z rozmaitymi postaciami kardiomyopatii są narażone na ryzyko tego typu zaburzeń rytmu serca. U tych pacjentów stanowią one bezpośrednie zagrożenie życia i wszczepienie defibrylatora serca daje szansę na jego przedłużenie.

Dodatkowe pobudzenia

Dodatkowe pobudzenia mogą pochodzić tak z przedsionka jak i z komór serca. To one najczęściej są odpowiedzialne za uczucie przeskakiwania serca lub pulsowania w szyi. W większości przypadków są to łagodne zaburzenia rytmu serca. Niestety czasami mogą spowodować osłabienie funkcji skurczowej serca - kardiomyopatie. Leczenie ablacją lub lekami na ogół pomaga wyeliminować problem.

Migotanie przedsionków

Migotanie przedsionków to najczęstsze zaburzenie rytmu serca. Występują one zwykle u osób starszych, z długotrwałym nadciśnieniem tętniczym. Inne czynniki ryzyka to chrapanie, związane z obturacyjnym bezdechem nocnym, wady zastawkowe serca. Niestety wiele osób może nie wiedzieć o tym, że ma migotanie przedsionków i rozpoznanie jest przypadkowe. Leczenie farmakologiczne i ablacja są bardzo pomocne w kontrolowaniu tej choroby i zapobieganiu powikłaniom.

Jak można zdiagnozować zaburzenia rytmu serca?

Elektrokardiografia

EKG może być pomocne, ale normalne badanie EKG nie wyklucza arytmii.

Próba wysiłkowa

Próba wysiłkowa cześć zaburzeń rytmu można sprowokować wysiłkiem (np. dodatkowe pobudzenia komorowe).

Monitorowanie serca

Monitorowanie serca to najprostszy sposób na wykrycie zaburzeń rytmu. Pacjent ma elektrody przyklejone do klatki piersiowej, które są podłączone do zewnętrznego monitora. Na ogół badanie to trwa przez kilka dni. Monitor na bieżąco czyta rytm serca i przesyła powiadomienie do lekarza o wykrytych nieprawidłowościach. Niestety nie zawsze udaje się uchwycić zaburzenia rytmu zewnętrznym monitorem. W takich sytuacjach najlepszą opcją jest wszczepialny rejestrator pętlowy. To małe urządzenie, które jest wstrzykiwane pod skórę, rejestruje rytm serca i przesyła informacje do lekarza prowadzącego. Bateria tego urządzenia jest w stanie działać 2-3 lat pozwalając w ten sposób postawić właściwą diagnozę. Oczywiście po skończeniu diagnostyki monitor można usunąć. W tej chwili ten supernowoczesny sposób monitorowania pozwala na postawienie najdokładniejszego rozpoznania.

Wszystkie opisane metody diagnostyczne są dostępne w naszej przychodni: EKG, próba wysiłkowa, badanie w kierunku bezdechu obturacyjnego, zewnętrzny monitor serca. Również w naszej przychodni przeprowadzamy zabieg wstrzykiwania rejestratorów pętlowych. Koszty wszystkich testów diagnostycznych są pokrywane przez ubezpieczenie medyczne.

Mam nadzieję, że ten artykuł chociaż trochę ułatwił zrozumienie arytmii serca i możliwości ich diagnozowania.